مصطفی شوقی
ایران در بازی‌های آسیایی جاکارتا تا اینجای کار که روز آخر مسابقات است، تقریبا همان مدال‌هایی را کسب کرده که تا حدود زیادی پیش‌بینی می‌شد؛ یعنی به نسبت بازی‌های آسیایی دوره گذشته، در برخی از رشته‌ها که به‌طور سنتی صاحب مدال است، داشته‌های خود را یا افزایش داده و یا اینکه به‌نسبت شرایط جدید فنی و محیطی مسابقات مدال‌هایش با توانش برابری می‌کند. البته که در برخی از رشته‌های ورزشی؛ مثل تیر‌اندازی، دوچرخه سواری، بوکس و قایقرانی با ناکامی مواجه است که باید در جای خود مورد بررسی قرار گیرد. با این حساب در جدول مدال‌آوری همان جایی است که باید باشد؛ یعنی رتبه چهارمی و پنجمی، همانند دورهای اخیر بازی‌های آسیایی با تقریبا همان 20 مدال طلا که در گوانگجو و اینچئون کسب کرد.
با این‌حال در میانه مسابقات وقتی به روز برگزاری مسابقات «پنجاک سیلات» رسید، اندونزی توانست بیش از 14 مدال طلا کسب کند و خود را از پایین جدول به بالای کاروان ورزشی ایران؛ یعنی در رتبه چهارم برساند. درهمین زمان بود که مسوولان ورزشی، شروع به انتقاد از شرایط برگزاری مسابقات پنجاک سیلات کردند و حتی، رییس کمیته ملی المپیک از اعتراض ایران به شورای المپیک آسیا سخن گفت و وزیر ورزش از این رشته ورزشی با عنوان «مزرعه طلا» برای اندونزی در بازی‌های آسیایی نام برد. تا اینجای کار می‌توان به مسوولان ورزشی حق داد که از پایین‌آمدن جایگاه ایران ناراحت باشند. اما در ادامه ما شاهد سخنانی هستیم که به‌نظر می‌رسد برای امروز نیست و یا اینکه کارکردی دوگانه با شرایط کاروان ورزشی ایران دارند، به این معنی که سخنان مطرح‌شده، بیشتر برای مصرف داخلی و بسط این تئوری همیشگی «نگذاشتند، موفق شویم» و یا «حق‌خوری ایران در مجامع بین‌المللی ورزشی» است. مجریان ورزشی تلویزیون هم که به‌طور خلق‌الساعه روی آنتن زنده با کلمات احساسی و بدون بررسی همواره پشتیبان این تئوری هستند.
اما سوال جدی این‌جاست که آیا مسوولان ورزش ایران نمی‌دانسته‌اند که قرار است «پنجاک سیلات» در بازی‌های آسیایی حضور داشته باشد و در زمان مسابقات متوجه این مساله شده اند؟! پاسخ به این دلیل منفی است که تیمی از ایران هم در این رشته ورزشی خاص شرکت کرده است. پس می‌دانسته‌اند، و آیا اعتراض کرده‌اند؟! پاسخ بازهم مثبت است. در دیداری که شیخ احمد، رییس شورای المپیک آسیا در چندماه قبل از تهران داشت، اتفاقا این مساله مطرح شد و شیخ احمد در پاسخ گفت که اندونزی میزبان مسابقات است و حضور رشته‌های مثل این امتیازی است که به این کشور براساس عرف بین‌المللی داده شده است.
رییس کویتی شورای المپیک آسیا گفته که روزی که شما هم میزبان باشید، دقیقا چنین امتیازی خواهید داشت. مسوولان ورزشی در آن زمان سکوت کردند اما اگر به ارجاع تاریخی که شیخ احمد داده مراجعه کنند،در بازی‌های آسیایی 1974 تهران، ایران میزبان بود در یکی از رشته‌های تیمی به هر‌کدام از بازیکنان مدال طلا اهدا و این تعداد مدال هم وارد جدول مسابقات شد یا رشته ورزشی کشتی فرنگی با علم به توانمندی ایران، مدال‌های زیادی را به سبد مدال های کشورمان افزود. ایران به لطف همین ترفند در بازی‌های آسیایی تهران با 36 طلا بالاتر از چین با 33 طلا در رتبه دوم قرار گرفت. به نظر می‌رسد که باید به میزبان مسابقات آسیایی 2018 احترام بگذاریم؛ این کشور با صرف هزینه‌های میلیارد دلاری و با به میدان‌آوردن سرمایه‌های اجتماعی و مالی‌اش برای پذیرایی بیش از 40 روزه از فرهنگ‌های متنوع در مسابقات المپیک و پارالمپیک آسیایی، ورزش ملی را وارد مسابقات کرده که در کنار مدال‌آوری‌اش، اتفاقا به‌دلیل محبوبیت بالایی که دارد، هم‌گرایی و توفیق ملی را به‌همراه دارد.
مصائب «پنجاک سیلات»
در همینه زمینه :