11ژاوی استقلال کجا بودند؟‌

آن‌چه در مسابقه استقلال و السد در ورزشگاه آزادی رخ داد، نه قسمتی از اتفاقات و حوادث غیرمنتظره فوتبال، بلکه بخشی از «منطق» و حقیقت فوتبال بود. تیم شفر دوشنبه‌شب، روبه‌روی حریفی قرار گرفت که تا دندان، مسلح به‌نظر می‌رسید و عملا نقطه ضعف قابل توجهی نداشت. السد ستاره‌های فصل گذشته‌اش را حفظ کرده بود و در کنار تمدید قرارداد با مهره‌هایی؛ مثل اکرم عفیف، بغداد بونجاح و البته ژاوی هرناندز، با خرید گابی از اتلتیکومادرید عملا بازار نقل و انتقالات تابستانی در آسیا را تحت‌تاثیر قرار داد. زوج گابی و ژاوی با تلفیقی از جنگندگی و ظرافت، برای نابودکردن هر حریفی کافی هستند و هواداران استقلال نیز در جریان بازی، به تماشای جولان این دو ستاره در میانه میدان نشستند. شکست خوردن در برابر تیم قدرتمند قطری تا حدود زیادی «قابل پیش‌بینی» به‌نظر می‌رسید اما ظاهرا موجی از احساسات، سد راه پیش‌بینی تماشاگران آبی‌پوش شده بود تا آن‌ها به محض دریافت گل سوم، شعارهای تندی علیه بازیکنان تیم‌شان سر بدهند. در همه روزهای منتهی به این مسابقه، مدیران باشگاه استقلال وظیفه داشتند تا فشار را از روی شانه‌های تیم بردارند و تفاوت کیفیت‌شان با رقیب را برای هوادارها توضیح بدهند اما آن‌ها نه تنها این کار را انجام ندادند، بلکه با اغراق در مورد وضعیت استقلال، تصویری غیرواقعی را در مقابل تماشاگران‌شان ترسیم کردند تا سنگینی شکست برای این تماشاگرها، به مراتب بیشتر شود.
صبح روز بازی بزرگ با السد، علاقه‌مندان به استقلال با انبوه جملات امیدوارکننده و اغراق‌شده سرپرست باشگاه روبه‌رو شدند. امیرحسین فتحی که به تازگی جایگزین رضا افتخاری شده و به‌نظر هیجان بسیار زیادی برای رسیدن به این پست دارد، طوری به بازیکنان تیمش در مورد شادی بعد از گل تذکر می‌داد که انگار تیم شفر قرار است در نبرد بزرگ آسیایی حداقل 4 گل به‌ ثمر برساند. او در یک گفت‌و‌گوی پرتیتر، دست روی این نکته گذاشت که اگر السد ستاره بزرگی مثل ژاوی را در اختیار دارد، آبی‌ها نیز با «یازده ژاوی» وارد زمین خواهند شد. در کنار این ادعا، او ادعای عجیب دیگری را نیز مطرح کرد و «سیدمهدی رحمتی» را بهترین گلر دنیای فوتبال دانست. فتحی تصور می‌کرد به زبان‌آوردن این جمله‌ها، به تیم کمک خواهد کرد اما آن‌چه اتفاق افتاد، کاملا بر خلاف همه تصورات او بود. بدون تردید شفر و شاگردها، قدرت حریف را درک می‌کردند و می‌دانستند که به لحاظ مهره، کاملا ضعیف‌تر از السد قطر هستند اما هوادارانی که با جملات غیرواقعی سرپرست باشگاه تغذیه شده بودند، انتظار متفاوتی از این مسابقه داشتند. وقتی بغداد بونجاح برای سومین بار توپ را از خط دروازه «بهترین گلر دنیا» عبور داد، موج شعارهای گلایه‌آمیز سکوها از بازیکنان استقلال نیز آغاز شد. هوادارها به‌شدت عملکرد بازیکنان را زیر سوال بردند اما با وجود همه این شعارها، در زمین هیچ خبری از «کم‌کاری» نبود. ستاره‌های آبی با همه توان‌شان به مصاف حریف رفتند اما زورشان به این تیم نرسید و هر چه‌قدر از زمان بازی سپری شد، السدی‌ها تسلط بیشتری پیدا کردند و استقلالی‌ها، مضطرب‌تر شدند. بخشی از این اضطراب، به عملکرد نادرست مدیرانی مربوط می‌شد که نتوانستند تیم را به لحاظ روحی برای دوئل بزرگ و دشوار با تیم فریرا مهیا کنند. آن‌ها تنها «انتظار» ایجاد کردند و همین اتفاق، در نهایت تماشاگران استقلال را روبه‌روی بازیکنان این تیم قرار داد. شاید با مرور آن‌چه در همین تابستان برای دو باشگاه استقلال و السد اتفاق افتاده، هواداران شاکی ورزشگاه آزادی نیز نرم‌تر شوند و دست از انتقاد از عملکرد بازیکنان بکشند. بعید نیست خیلی زود نوک پیکان انتقادات این جماعت، به‌طرف سرپرست باشگاه متمایل شود. مردی که اغراق‌های آماتورگونه‌اش، ثابت کرد  که هنوز با زیروبم مدیریت یک باشگاه پرهیاهوی فوتبال آشنایی چندانی ندارد. استقلال، حتی اگر 11 ژاوی هرناندز در ترکیب داشته باشد، در کادر مدیریتی‌اش هنوز یک مدیر قابل اتکا نیز ندارد. مدیری که در حساس‌ترین روزها، با تمجیدهای بی‌موقع از بازیکنان‌اش برای سکوها «سیبل» نسازد.