صدای رکود در صنعت قزوین

باران پورکاظم |‌ قزوین- خبرنگار:

قزوین با تعداد قابل توجهی از شهرک ها و  واحد های صنعتی، به عنوان بخش مهمی از بدنه صنعت کشور خدمات گسترده‌ای در طول سال‌ها به این حوزه  ارائه کرده است.اما چند سالی است که بخش‌های زیادی از صنعت استان در رکود به سر می برند و خطوط تولید در حالت بسته یا نیمه بسته معلق مانده‌اند.

 به نظر می رسد حجم گسترده این واحد‌ها  با کارگران بیکار از یک طرف و  نیاز به حضور در رقابت‌های بازار داخلی و خارجی با توجه به وجود زمینه‌های مختلف در استان از طرف دیگر، نیازمند یک شوک اساسی است.  سال 85 بود که  قانونگذاران‌ در برنامه سوم توسعه  به منظور نوسازی صنایع ، اقدام به تصویب ماده‌ای در قانون صنایع کشور کردند تا شاید اجرای آن باعث کاهش هزینه‌های تولید و افزایش بهره‌‌وری و در نتیجه پیشرفت این صنایع شود. 
این قانون که بعدها به‌عنوان ماده ۱۰ قانون نوسازی صنایع نام گرفت، پس از اجرا در برنامه سوم توسعــه و با وجود استقبال فعالان این بخش به دلیل محدودیت‌های مالی در برنامه چهارم توسعه تمدید نشد، اما در برنامه پنجم بار دیگر مورد تاکید قرار گرفت، تاکیدی که تا کنون عملیاتی نشده است. این قانون البته شامل مزایایی برای کارگران هم بود، از جمله بازنشستگی نیروهای باسابقه، با شرایطی جدید و بازتر شدن عرصه برای حضور جوانان در حوزه صنعت. به همین علت بود که اجرا نشدن مناسب این قانون تا کنون موجب نگرانی کارگران نسبت به این مساله شده است .


بخش خصوصی 

رئیس خانه کارگر استان در این باره گفت: استانی مانند قزوین که اولین شهرک صنعتی کشور در آن ساخته شده، با گذشت بیش از 50 سال، تغییر و تحولات زیادی را به خود دیده است. 

«عیدعلی کریمی» اظهار کرد: کارخانه‌هایی که نتوانستند موقعیت زمانی خود را درک کنند، به مرور زمان از سیر رقابت‌ها عقب افتادند. درصورتی که واحدهای موجود دراستان‌هایی به قدمت قزوین، در زمینه صنعت و پیشرفت صنایع از آن‌ها پیشی گرفته‌اند. وی ادامه داد: نبود ثبات مدیریت در این صنایع نیز بر روند  ناکامی‌ها صحه گذاشته است، به طوری که عموما مدیران 2 یا 3 سال بر سر کار آمده و  بدون این‌که کاری از پیش ببرند جای خود را به مدیران بعدی داده‌اند.

کریمی گفت: شهرک صنعتی البرز از ابتدا با شرکت‌های دولتی و یا وابسته به دولت مشغول به کار شد و این مورد علاوه بر این‌که نقطه قوتی است ضعف هم محسوب می‌شود، چرا که  بخش خصوصی به خاطر این‌که بتواند در زمینه قیمت تمام شده و کیفیت محصولات بازار رقابت کند و از دیگر رقیبان باز نماند، مجبور است سیستم‌های خود را توسعه دهد و دائما در حال رصد کردن شرایط باشد، چرا که این‌گونه می‌تواند به بقای خود ادامه دهد. در حالی که شرکت‌های دولتی یا وابسته به دولت از این نکته غافل مانده‌اند؛ مخصوصا صنعت نساجی و شیشه قزوین که زمانی در کشور و خاورمیانه قطب بوده و حرفی برای گفتن داشت، اما با گستره عظیمی از مساحت و کارگران مشغول به کار، به دلیل عقب ماندن از تکنولوژی‌های روز دنیا و پافشاری برای استفاده از سیستم های قدیمی از کار افتادند.

در صورتی که همین واحد‌ها اگر خصوصی بودند صاحبانشان به مرور زمان آن ها را به روز می‌کردند. کریمی افزود: درکشورهای بزرگ صنعتی هم چنین مشکلاتی هست و سالیانه صدها کارخانه از دور بازار تولید خارج می شوند و کارخانه‌ها جدید جای آن‌ها را می‌گیرند. ما اما در این جایگزینی مشکل داریم. همچنین در کشور ما به دلیل هزینه های گزافی که برای یک واحد تولیدی و یا صنعتی متحمل می‌شویم قاعدتا دیگر قادر به خارج کردن آن کارخانه از دور تولید نیستیم و در عوض هزینه‌های میلیونی یا میلیاردی به آن واحد تزریق می‌کنیم، بدون این‌که نتیجه‌ای داشته باشد و سرانجام هم آن واحد با ورشکستگی به کار خود پایان می‌دهد، چرا که مشکل اصلی، سیستم تولید آن کارخانه است.


رکود صنایع 

«علیرضا رامین نیا» فعال صنعتی در گفت و گو با همشهری گفت: مشکل دیگری که در بخش صنایع داریم نبود زیر ساخت‌ها‌ست.  وی افزود: بعضی از صنایع و کارخانه‌های استان زیرساخت‌های غیر قابل چشمپوشی را به خود اختصاص داده‌اند، به عنوان مثال در شهر صنعتی البرز کارخانه‌‌ای موجود است که 8مگابایت برق اختصاصی،4اینچ آب و 10هزار متر مکعب گاز مختص به خود دارد اما همین کارخانه مشغول کار با حداقل ظرفیت یعنی کمتر از 20 درصد است. در نتیجه این نوع واحد‌ها زیرساخت‌های  لازم را دارند و سرمایه‌دار جدید با نوسازی اصولی و کارشناسی می‌تواند به این نوع واحد‌ها کمک کند تا دولت متحمل هزینه‌های سنگین برای تامین زیرساخت های جدید نشود.  

رامین نیا ادامه داد: در دیداری که گروه‌های چینی و اروپایی ازشهر‌های صنعتی استان داشتند، تیم ما، شرکت‌های نساجی و شیشه‌سازی را  برای نو‌سازی به این کشور‌ها معرفی و پیشنهاد کردند، چرا که این واحد ها دارای زیرساخت های لازم هستند و همه امکانات زیربنایی آماده است که می‌توان روی خطوط تولید این کارخانه‌ها کار کرد، به خصوص دستگاه‌های صنعت نساجی در استان نیاز به نوسازی حتمی دارند. این فعال صنعتی با اشاره به این‌که  شهر صنعتی البرز دارای حدود 800کارخانه است که 10 حلقه چاه، آب آن را تامین می‌کنند و مقدار زیادی گاز و برق در این شهر صنعتی مصرف می‌شود، گفت: یک سری از صنایع ما مربوط به 20 سال گذشته هستند، بنابراین کار درست و عاقلانه این است که قبل از تخصیص منابع بانکی کارشناسی صورت بگیرد که آیا این واحد می تواند با هزینه تزریقی و نوسازی صورت گرفته به بازار رقابت برگردد یا خیر؟