وقتی صدا و سیما شفاف‌سازی می‌کند

هیوا یوسفی سردبیر

علی فروغی، مدیر شبکه 3 در پستی اینستاگرامی توضیح داده که چه کسانی اجازه نداده‌اند گزارش برنامه درباره پرونده نساجی قائمشهر و خونه‌به‌خونه بابل روی آنتن رود. در این نوشته او قضاوت نادرست خبرگزاری ایرنا را بهانه قرار داده و حسابی به دولت تاخته است:« دلیل اصلی نپرداختن به اتفاقات مشکوک فوتبال و پرونده مشکوک به تبانی در لیگ (که البته ظاهرا این‌طور هم نبوده) فشار جدی برخی مسئولان دولت برای نپرداختن به این موضوع در سطوح مختلف سازمان است. به‌عبارت بهتر خبرگزاری رسمی دولت درحالی رسانه ملی را محکوم به بایکوت در این موضوع در فوتبال می‌کند که دلیل اصلی تجدیدنظر رسانه‌ملی در پرداختن به این موضوع، درخواست مصرانه و فشارهای مقامات دولتی تا دقایقی مانده به آنتن بوده است. حالا سوال اینجاست چطور می‌شود که دولت موضوعی را از صداوسیما مطالبه کند و بعد از اجابت درخواستش، رسانه رسمی آن مجموعه، به‌دلیل اجابت تقاضای همان مجموعه تخریب و توهین را در دستور کار خود قرار دهد؟! این تفاوت در سیاست‌های اعمالی و اعلامی، برای چیست؟»
به‌نظر می‌رسد در مورد پرونده قائمشهر و بابل حق با مدیر شبکه 3 است و فشارهای بیرون از صدا و سیما مانع پخش آیتم برنامه 90 شده، اما آیا در موارد مشابه هم مدیران صدا و سیما به‌همین سرعت و با همین میزان مسئولیت‌پذیری شفاف‌سازی می‌کنند؟
نزدیک به یک هفته است صدا و سیما بازی‌های آسیایی را با نازل‌ترین کیفیت پوشش می‌دهد. گزارشگرانش اجازه ندارند از داخل ورزشگاه‌ها و سالن‌ها، مسابقات را گزارش کنند. دوربین‌های صدا و سیمای اجازه ورود به سالن‌ها را ندارند. نزدیک به 40 خبرنگار و مدیر اعزامی صدا و سیما هر روز حق ماموریت دلاری می‌گیرند اما خروجی‌شان در حد چند تصویر بی‌کیفیت موبایلی است. آیا آقای فروغی لازم نمی‌دانند در مورد دلایل این آبروریزی توضیحی دهند؟ در مورد جام‌جهانی چطور که گزارشگران صدا و سیما با بلیت تماشاگر عادی وارد ورزشگاه می‌شدند و دزدکی فیلم و گزارش تهیه می‌کردند؟ آیا نباید آقای فروغی یا یکی از همکاران ایشان توضیح دهند که چرا با وجود بودجه‌های کلان و تبلیغات سرسام‌آور، پولی برای خرید رایت تلویزیونی پرداخت نشده بود؟ 
در ماجرای دعوای عادل فردوسی‌پور با مدیران سازمان تربیت‌بدنی وقت که برنامه 90 را تا آستانه تعطیلی پیش برد، چرا کسی از مدیران صدا و سیما پشت 90 و مجریش درنیامد؟ آیا آن رفتار محافظه‌کارانه ربطی به این نداشت که دولت قبلی، دولت محبوب مدیران صدا و سیما بود، برخلاف این دولت که برای جام‌جم‌نشینان، نقدش از نان شب هم واجب‌تر است؟