خبر روز
مهاجر ساکت و سیاه گذرش به شهرستان زهک افتاد
برخی گونهها در طبیعت کمتر دیده میشوند، چون معمولا زیستگاههای بکر را انتخاب میکنند. وقتی هم سروکلهشان در جایی پیدا میشود، نشانههای خوبی از کیفیت زیستگاهی که در آن فرود آمدهاند میدهند. لکلک سیاه از همان پرندگان بزرگجثه اوراسیایی است که برخلاف لکلک سفید که به زندگی در نزدیکی انسانها خو گرفته، انسانگریز است. جمعیتهای اروپایی و آسیای مرکزی لکلک سیاه معمولا از مناطق زادآوری در جنگلهای معتدل به سمت زمستانگذرانی در آفریقا، خاورمیانه و جنوب آسیا مهاجرت میکنند. مسیر مهاجرت این گونه هم نشان از سلامت مسیر دارد. ایران در مسیر مهاجرت بخشی از جمعیتهای غربی و مرکزی این گونه قرار دارد. الهام آبتین، مدیرکل حفاظت محیطزیست سیستان و بلوچستان اخیرا از مشاهده لکلک سیاه در نزدیکی چاهنیمههای شهرستان زهک بعد از 7سال خبر داد و گفت: لکلک سیاه میتواند نشانهای از احیای نسبی منابع آبی، افزایش امنیت زیستگاهی و کاهش برخی تهدیدات زیستمحیطی در این منطقه باشد. براساس گزارشهای علمی، لکلک سیاه در ایران یک گونه مهاجر کمیاب است و در گذشته تنها در مناطق دورافتاده البرز، زاگرس، خراسان شمالی و ارتفاعات کرمان موارد پراکندهای از زادآوری آن ثبت شده است. لکلک سیاه نقش مهمی در سلامت اکوسیستمهای رودخانهای و تالابی دارد. این پرنده با تغذیه از ماهیان کوچک، دوزیستان، حشرات آبزی و بیمهرگان به تنظیم جمعیت گونههای مختلف کمک میکند و بخشی از زنجیره غذایی طبیعی را پایدار نگه میدارد. در جهان حدود ۱۹گونه لکلک وجود دارد. بیشترین گونهای که در ایران دیده میشود لکلک سفید است که احتمالا لانهسازیشان را بر بام خانهها دیدهاید. نوع آفریقایی آن به نام مارابو بهدلیل چهره خاص و مردارخوار بودنش در دنیا معروف است. لکلک سیاه مسیر مهاجرت پیچیدهای دارد. پژوهشهای جدید نشان میدهد که لکلکهای جوان در سالهای اول مهاجرت مسیرهای طولانیتر و پرپیچوخمتری را طی میکنند و با افزایش سن، مسیرشان کوتاهتر و مستقیمتر میشود.
