گزارش
نقد حقیقت
منتقدان برنامه«کات» تلویزیون همشهری از فیلمهای جشنواره سینما حقیقت گفتند
گروه 24
این هفته برنامه کات مروری بود بر فیلمهایی که در چند روز گذشته در جشنواره سینما حقیقت نمایش داده شد.
نوزدهمین جشنواره سینما حقیقت از 18تا 24آذر در پردیس سینمایی ملت برگزار شد. برنامه این هفته «کات» تلویزیون همشهری مروری بر بعضی از فیلمهای نمایش داده شده در این جشنواره بود و مسعود فراستی و سعید قطبیزاده نظراتشان را درباره این فیلمها مطرح کردند.
نظر منتقدان کات را درباره «آگیرا» ساخته محمد صادق اسماعیلی، «راش» به کارگردانی نیما مهدیان،«کابوک»ساخته جعفر صادقی و «آبراه کوچکی میان هور» ساخته مرتضی پایهشناس بخوانید.
آگیرا
کارگردان:
محمد صادق اسماعیلی
فراستی: سوژه و شخصیت اصلی مستند بسیار خوب است. یعنی سوژه میطلبد که به دام سانتیمانتالیسم بیفتد، اما نمیافتد و این جای تبریک دارد. پایان نه خوش است و نه تراژیک. خیلی خطر افتادن به دام روشنفکری به فیلم نزدیک بوده، اما از آن عبور کرده است. مستند سرپایی است و بهنظرم بهترین فیلم مستند جشنواره سینما حقیقت است.
قطبیزاده: «آگیرا» به نسبت سایر مستندهای جشنواره تکلیفش با خودش روشن بود. آغاز و میانه و پایان درستی داشت و جهتگیری مستندساز دقیق و حسابشده بود. فقط یک واقعیت را مصور نکرده بود، در آن مداخله کرده بود.
راش
کارگردان:
نیما مهدیان
فراستی: «راش» فیلمی درباره جنگ 12روزه بود و اصلا فیلم خوبی نبود. آدمها مفلوک و خانه از دستداده هستند. به جای اینکه نشان دهد در آن زمان مردم چقدر سرشان بالا بود و چقدر خانه از دست رفت، طوری پیش میرود که انگار اسرائیل موفق شده جاهایی را بزند. هیچ مقاومتی نشان داده نشده نبود. بهنظرم گزارشهای تلویزیونی از این فیلم
جلوتر هستند.
قطبیزاده: بهترین چیزی که درباره «راش» میتوان گفت این است که واقعا راش بود. یعنی نسخه نهایی نبود .
کابوک
کارگردان:
جعفر صادقی
قطبیزاده: من واقعا از دیدن این فیلم لذت بردم. یک مستند بیادعا که خطر ادایی شدن و سانتیمانتالیسم تهدیدش میکرد. ولی به این دام نیفتاد. جاهایی حتی کمدی است. 2هزار پرنده به یک تکه از باغی میآیند و برای اینکه محصول را میخورند و فضله میاندازند، درختها بار نمیدهند. صاحبان باغ 3برادرند. 2تا از آنها خرده بورژوا هستند و به شهر میروند و مدام هم شکل عوض میکنند و خیلی بامزه است. یک برادر دیگر بدوتر است و بیشتر به او فشار میآید. اختلاف نظر اینها و راهحلهایی که به آن میرسند، شبیه کارتونهاست واقعا با مزه بود.واقعا مستند پرزحمتی بود و نماهای هواییای که گرفته بود، بسیار عالی بود.
آبراه کوچکی
در میانهور
کارگردان:
مرتضی پایهشناس
فراستی: میتوانست مستند بسیار خستهکنندهای باشد، اما خوب است. حال و هوای کمدی اول فیلم عالی است، درصورتی که مسئله فیلم کاملا جدی است. فیلم شخصیتهایش را به کسانی که جبهه نرفتهاند، نزدیک میکند. این قدم زدن در هور،
قایق سواری و اینکه نباید کوچکترین صدایی ایجاد کنند، واقعا جذاب است.
قطبیزاده: خیلی دلم میخواست مستندی درباره هورالعظیم ببینم،چون شنیدهام در حال خشک شدن است. خیلی از تالابهای ما دارندتبدیل به خاطره میشوند. امیدوارم این اتفاق درباره
هورالعظیم نیفتد.
