اصل ماجرا

پایان پادشاهی در آمریکا
مجموعه تحولات اخیر، به‌ویژه در ۲۴ ساعت گذشته، نشان می‌دهد که دیگر ترامپ در حزب خودش هم نفوذی ندارد و امور از دستش خارج شده! 
اولین ضربه سنگین در ایندیانا بود. ترامپ، جی‌دی ونس و مایک جانسون، بر سناتورهای هم‌حزبی در سنای ایالتی فشار بی‌سابقه‌ای آوردند تا نقشه جدید حوزه‌بندی کنگره تصویب شود؛ طرحی که 2 کرسی به سود جمهوری‌خواهان بود ولی حتی با وجود تهدیدهای سیاسی و هزینه‌های سنگین مخالفت، اکثریت سناتورها ـ ۲۱ نفر از ۴۰ نفر ـ علیه خواست ترامپ رأی منفی دادند و پروژه مهندسی انتخاباتی او شکست خورد.
همزمان در ویرجینیا، هیأت‌های منصفه برای دومین بار از صدور کیفرخواست جدید علیه لتیسیا جیمز، دادستان کل نیویورک خودداری کردند؛ رخدادی بسیار نادر، وقتی بدانیم بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۳ از ۱۶۵ هزار درخواست، فقط 5 کیفرخواست رد شده بود. پیش‌تر نیز پرونده علیه جیمز کومی، رئیس سابق اف‌بی‌آی، با همین سرنوشت مواجه شد.
مخالفت‌ها به این موارد محدود نیست. در کنگره، ۲۰ نماینده جمهوری‌خواه علیه فرمان اجرایی ترامپ درباره سلب حقوق چانه‌زنی کارکنان فدرال رأی دادند. در سنا نیز نامزدی لیندزی هالیگن به سد «بلو اسلیپ» خورد و جان تون جمهوری‌خواه، رهبر اکثریت سنا، صریحا با خواست ترامپ برای تغییر این قاعده مخالفت کرد.
بلو اسلیپ، قاعده‌ای است که سناتورهای ایالت مذکور باید صلاحیت دادستان پیشنهادی را تأیید کنند و چون ویرجینا 2 سناتور دمکرات دارد، ترامپ می‌خواهد این قاعده کلا عوض شود تا دادستان پیشنهادی‌ا‌ش تأیید شود.
به‌نظر می‌رسد که افشای روابط ترامپ با اپستین و جداشدن مارجوری تیلور گرین از ترامپ، سرآغاز فروپاشی هیمنه ترامپ در حزب جمهوری‌خواه و صحنه سیاسی آمریکاست.



تیغ کشیدن داعش به روی پدرخوانده
کشته شدن 2 سرباز آمریکایی و یک مترجم غیرنظامی در کمین داعش در پالمیرا، بار دیگر حضور پرهزینه آمریکا در سوریه را برجسته کرد. سنتکام عامل حمله را به داعش در منطقه‌ای خارج از کنترل حکومت جولانی نسبت داد و برخی منابع سوری مدعی شدند تیراندازی از داخل پایگاه و در جریان نشست افسران رخ داده است؛ نشانی از تلاش آمریکا برای تقویت حضور در صحرای سوریه.
حضور آمریکا از سال ۲۰۱۴ با عملیات «عزم راسخ» علیه داعش و با همکاری نیروهای کرد موسوم به SDF در دوران اوباما آغاز شد. تاکنون تلفات آمریکایی‌ها از ۲۰۱۴، دست‌کم ۳۰ نظامی گزارش شده.
هرچند ترامپ در مناظره ۲۰۱۶ اوباما و کلینتون را «سازندگان داعش» خواند، سیاست مداخله را ادامه و در ۲۰۱۸ تنها نیروها را از ۲ هزار به ۹۰۰ نفر کاهش داد.
نیروهای آمریکا عمدتا در شمال‌شرق سوریه و پایگاه‌هایی مانند قصراک و الشدادی مستقر بودند. در ۲۰۱۹ و پس از تماس با اردوغان، در پی عملیات «صلح بهار» ترکیه علیه ی.پ.گ متحد SDF، ترامپ دستور خروج ناگهانی از شمال سوریه و رها کردن کردها را داد، هرچند حدود ۴۰۰ نیرو برای حفاظت از میادین نفتی را در منطقه حفظ کرد.
پس از سقوط اسد در ۲۰۲۴، دولت دوم ترامپ پایگاه‌ها را کاهش داد، تحریم‌ها را لغو کرد و به ادغام SDF با ارتش سوریه سرعت بخشید.
 اکنون حدود ۵۰۰ نظامی آمریکایی در گشت‌های مشترک علیه بقایای داعش حضور دارند؛ حضوری همچنان پرریسک و خونبار.