برکت مادرانه

 پاییز رو به پایان است دیگر. داریم برای شب یلدا حاضر می‌شویم؛ شبی که طولانی‌ترین شب سال است و قاعدتا باید در میانه سرمای نیمه دوم سال برگزار شود، اما تا به حال بارش معناداری را شاهد نبوده‌ایم. چشم‌ها به آسمان است؛ چشم‌ها نگران. آیا باران خواهد بارید؟ اگر نبارد، چه کنیم و سال بعد چه خواهد شد؟ اینها، دغدغه‌هایی است که حالا از موضوعی ملی و حاکمیتی، به موضوعی فردی هم تبدیل شده است؛ هر کسی نگران است که وضعیت تنش آبی سال بعد و سال‌های بعد چه خواهد شد؛ آن‌هم در سرزمینی نیمه‌خشک و نیمه‌بیابانی چون ایران. شهر اما شلوغ است؛ همه درگیر خریدهای روز مادری و روز زن. هوا هم ابری و گرفته. هواشناسی چند روز قبل گفته بود که بارش‌های خوبی خواهیم داشت و از ورود سامانه بارشی ‌برف‌و باران ‌به 22 استان کشور خبر داد، اما باز هم چشم‌ها نگران است. به طنز می‌گویند اعتباری به ‌گفته‌های هواشناسی نیست! آسمان هم در آستانه روز مادر و میلاد پربرکت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها، به مردم نگاه می‌کند؛ و به چشم‌های نگرانشان. آسمان بغض می‌کند و تاب دیدن این چشم‌های نگران را ندارد. آسمان نم‌نم می‌بارد تا برکت خودش را مهمان خوشحالی چشم‌های شهروندان کند؛ به برکت سالروز تولد حضرت زهراس. چه می‌دانیم؛ شاید هم این هدیه روز مادری آسمان باشد به شهروندان نگران. هر چه هست، این همنشینی، برای ما برکت است؛ برای ما خیر است؛ و برای ما، یک روز مادر به‌یادماندنی؛ روزی که شهروندان و این کشور، مهمان کرم حضرت مادر شدند.