2 قاب‌ غرورانگیز

 گروه تندرستی

  انتشار ویدئوی سلام نظامی یک دانشجوی دندانپزشکی در مراسم روپوش‌پوشان دانشگاهی در قبرس، تنها چند ثانیه بود اما موجی از واکنش‌ها را در شبکه‌های اجتماعی به‌دنبال داشت؛ از تحسین تا انتقاد. امیرعلی بهبودی، دانشجوی ارومیه‌ای سال اول دکتری دندانپزشکی حالا در مرکز توجه قرار گرفته و می‌گوید تصمیمش نه برای دیده‌شدن که برای ادای احترام به کشورش بوده است؛ حتی اگر این احترام، هزینه‌هایی چون فشار، حاشیه و احتمال اخراج از دانشگاه را برایش به همراه داشته باشد. گفت‌وگوی همشهری با بهبودی را در ادامه بخوانید.

درباره اتفاقی که در فیلم دیده شد، توضیح می‌دهید؟
مراسم «روپوش‌پوشان» مخصوص دانشجویان سال اول پزشکی است که هر سال از سوی دانشگاه برگزار می‌شود. وقتی روی سن رفتم، خواستم نشان دهم چقدر برای کشورم احترام قائلم. به همین دلیل سلام نظامی دادم. تصور نمی‌کردم فیلم این حرکت تا این اندازه در شبکه‌های اجتماعی بازتاب پیدا کند.
قبلا هم در چنین موقعیت‌هایی قرار گرفته بودید؟
من قبل از آنکه خودم را پزشک بدانم، یک بسیجی هستم. پیش از سفر به قبرس بارها در اردوهای جهادی شرکت می‌کردم و بعد از فارغ‌التحصیلی هم یک پزشک بسیجی خواهم بود که هدفش خدمت به مردم است.
بازخوردهای انتشار فیلم چگونه بود؟
فیلم خیلی سریع دیده شد و واکنش‌های مثبت و منفی زیادی داشت. پاسخ من به‌نظرهای منفی این است: «در هر شرایطی پشت کشورم را خالی نمی‌کنم و به‌عنوان یک بسیجی هیچ‌وقت در حمایت از وطنم عقب نخواهم نشست.» 
جالب‌ترین واکنشی که دیدید چه بود؟
کسی برایم نوشته بود: «حتما سر سفره حلال بزرگ شده‌ای.» این پیام برایم ارزش زیادی داشت چون قدردانی از پدر و مادرم بود.
 واکنش هم‌دانشگاهی‌ها و استادی که بعد از پوشیدن روپوش با او دست ندادید، چطور بود؟ 
بعد از انتشار فیلم، واکنش‌های منفی زیادی از سمت آنها دریافت کردم. حتی نگرانم که چند‌ماه دیگر بابت این موضوع من را اخراج کنند، اما اگر چنین هم شود، نه پشیمان می‌شوم و نه ناراحت. در هر شرایطی همین احترام را به کشورم خواهم گذاشت.
چرا دندانپزشکی را انتخاب کردید؟
به این رشته علاقه دارم. در اردوهای جهادی هم با گروه‌های دندانپزشکی همکاری می‌کردم. همیشه تصورم این بود که بتوانم در مناطق محروم خدمت کنم؛ جایی که کمتر پزشکی حاضر به ارائه خدمات است.
 چرا تحصیل در ایران را انتخاب نکردید؟
شرایط من برای کنکور و تحصیل در رشته پزشکی مساعد نبود. امکان پذیرش در دانشگاه قبرس فراهم شد و تصمیم گرفتم دوره عمومی را اینجا بگذرانم و برای دوره تخصصی به ایران برمی‌گردم. دانشگاه هم مورد تأیید است و بعد از آزمون ملی می‌توانم تخصص را در ایران تحصیل کنم.
 با توجه به مشکلات اقتصادی، آیا تصور نمی‌کنید که در نهایت به کشوری با شرایط بهتر بروید؟ 
از نظر من همه‌چیز پول نیست. اگر قرار باشد پزشک باشم، نخستین و بهترین جا برای خدمت، کشور خودمان است. البته برای تأمین معیشت کار می‌کنم اما هدف اصلی‌ام خدمت جهادی به مردم محروم است.

من قبل از آنکه خودم را پزشک بدانم، یک بسیجی هستم. بعد از فارغ‌التحصیلی هم یک پزشک بسیجی خواهم بود که هدفش خدمت به مردم است

بعد از انتشار فیلم، واکنش‌های منفی زیادی در دانشگاه دریافت کردم. حتی نگرانم که چند‌ماه دیگر بابت این موضوع من را اخراج کنند... اما در هر شرایطی همین احترام را به کشورم خواهم گذاشت