نماد مقاومت

سید سروش طباطبایی‌پور | روزنامه‌نگار

قرن‌هاست که استعمار به ایران زرخیز و دوست‌داشتنی، چشم داشته و هزاران هزار دلاور بی‌نام و نشان در طول این سال‌ها، درفش کاویانی به‌دست گرفته‌اند و در برابر ظلم بیگانه و حمله خارجی به ایران ایستاده‌اند. ازجمله نمادهای مقابله در برابر استبداد حقیر، سردار و سالار ملی‌‌‌اند؛ ستارخان و باقرخان لوطی و جوانمرد! فلسفه مبارزه این دو نماد مقاومت هم فلسفه‌ای ساده بود؛ همان جمله‌ای که منتسب به ستارخان است که گفت: «اگر یک روز از زندگی‌ام باقی مانده باشد، آن یک روز را هم برای استقلال و حفظ کرامت ایران خواهم جنگید...» قصه از این قرار بود که در سال 1287خورشیدی، وقتی محمدعلی‌شاه مجلس را به توپ بست، برای از بین بردن تفکر مشروطه‌خواهی تا توانست سران مشروطه‌ را کشت یا اسیر کرد؛ آن‌قدر که به‌نظر رسید هیچ صدای مقاومتی در برابر استبداد شنیده نمی‌شود؛ اما در شهر تبریز شور مقاومت در برابر استعمار و استبداد به خروش آمد و با رشادت‌های این دو سردار 11‌ماه در برابر زور مقاومت کرد و دوباره نسیم مشروطه‌خواهی در کشور پیچید و
 شهر به شهر، مردم دربرابر ظلم بیدار شدند. 25آبان، مصادف است با درگذشت ستارخان قهرمان. به همین مناسبت گشتی در تاریخ معاصر ایران، یعنی از عهد صفوی تا آخرین یورش متجاوزانه و گسترده عراق به ایران زدیم و به نمایندگی از هزاران شهیدی که در طول تاریخ در برابر متجاوزان به این آب و خاک ایران قد علم کردند، به نام تعدادی از نمادهای مقاومت اشاره کردیم؛ گروهی که بی‌واسطه در برابر حمله مهاجمان خارجی سینه سپر کردند و اکنون نیز در سراسر ایران، از آنها بنا یا نشانه‌ای به یادگار مانده است.