بفرمایید شانس مجدد!

میثم کریمی

اوسمار ویرا کارش را با پرسپولیس شروع کرده و روز جمعه در نخستین تجربه، دربرابر استقلال‌خوزستان روی نیمکت سرخپوشان خواهد نشست. هواداران امیدوارند این آغاز یک تحول بزرگ در تیم بیمار و رخوت‌زده آنها باشد. به همین موازات، شماری از بازیکنان فراموش‌شده هم ممکن است در این دوران بخت دوباره‌ای برای بازی کردن پیدا کنند و سرنوشت‌شان تغییر کند. بد نیست وضعیت چند نفر از این فهرست را مرور کنیم.

   محمد خدابنده‌لو
هافبک نسبتا استاندارد پرسپولیسی‌ها که پایگاه اجتماعی خوبی هم بین هواداران این تیم دارد، این اواخر به کلی فراموش شده است. وحید هاشمیان بعد از آزمون و خطاهای فراوان، سرانجام به این نتیجه رسید که هافبک‌هایی مثل باکیچ، سروش رفیعی و... را به او ترجیح بدهد. بنابراین خدابنده‌لو کم‌کم به حاشیه رانده شد و یا اینکه حداکثر در پست‌های غیرتخصصی به میدان رفت. بنابراین تغییر کادرفنی نمی‌تواند خبر بدی برای او باشد.

   علیرضا عنایت‌زاده
وضعیت او بدتر هم بوده. این هافبک میانی که در دوران کارتال هر از گاهی به بازی گرفته می‌شد و شاید رگه‌هایی از استعداد را هم بروز می‌داد، در این فصل «صفر» دقیقه بازی کرده. نکته عجیب در مورد عنایت‌زاده این بوده که هرگز از فهرست خط نخورده، اما تمام مسابقات تیم را از روی نیمکت تماشا کرده است!

   یاسین سلمانی
راستش این است که در این مورد خاص بعید می‌دانیم از دست اوسمار ویرا یا حتی آنچلوتی و زیدان هم کاری بر بیاید. روند کلی یاسین سلمانی در این سال‌ها ناامیدکننده بوده و قشنگ روشن است که او خودش دل به‌کار نمی‌دهد، وگرنه ممکن نیست نزدیک به 10مربی باشگاهی و ملی مختلف در مورد بیرون گذاشتن او به اجماع برسند و تفاهم داشته باشند. روشن است که سلمانی استعداد دارد، اما کار را رها کرده و اگر اوسمار بتواند او را به چرخه فعال تیم برگرداند، چیزی شبیه به معجزه رخ داده است.

   مجتبی فخریان
به شکل عجیب و غیرمنتظره‌ای، جذب او به یک جنجال تابستانی در باشگاه پرسپولیس تبدیل شد. داستان پول رضایتنامه‌ای که باشگاه بابت گرفتن فخریان پرداخت کرد، به‌قدری خبرساز شد که همه‌‌چیز را تحت‌الشعاع قرار داد. با این حال در زمین خبر چندانی از فخریان نبود و وحید هاشمیان فرصت زیادی در اختیار این بازیکن قرار نداد. شاید در دوران اوسمار روشن شود فخریان واقعا استعداد دارد یا نه. این موضوع با همین شرح تا حدود زیادی در مورد محمدحسین صادقی هم صدق می‌کند.

   استون اورونوف
تردیدی نیست که بهترین دوران اورونوف در پرسپولیس، زیرنظر اوسمار ویرا بود. وینگر ازبکستانی تازه به ایران آمده بود و کسی او را نمی‌شناخت. خبری از این مصدومیت‌های پی‌درپی هم نبود و به این ترتیب او با نمایش‌های درخشان نقش مهمی در قهرمانی پرسپولیس ایفا کرد. حالا هم به‌نظر می‌رسد با تغییر کادرفنی، انگیزه و اشتیاق به اورونوف برگشته باشد، طوری که روز تعطیلی سرخپوشان هم خبر تمرین انفرادی او منتشر شد. فارغ از اینکه اوسمار بتواند وینگر ازبکستانی را احیا کند یا نه، یک نکته آشکار است؛ هیچ نسخه بدتری از اورونوف نسبت به آنچه در دوران وحید هاشمیان دیدیم ممکن نخواهد بود! او زیرنظر سرمربی قبلی تبدیل شده بود به بازیکنی که دقیقه15به زمین می‌رفت و دقیقه65تعویض می‌شد!

   تیوی بیفوما
کم و بیش شرایطی مشابه اورونوف دارد و هرگز توقعات را برآورده نکرده. او در زمین خوب نبوده و بیرون از میدان هم حرف و حدیث‌های زیادی در مورد سبک زندگی شخصی‌اش وجود دارد. در این مورد عمدتا از خود بیفوما انتقاد می‌شود و کمتر کادرفنی به‌عنوان عامل ضعف او معرفی شده، اما ممکن است اوسمار ویرا این معادله را تغییر بدهد و بیفوما هم به مهره‌ای مؤثر تبدیل شود؛ تقریبا شبیه آنچه در استقلال خوزستان می‌دیدیم.