صبحانه ممنوعه

فهیمه طباطبایی | روزنامه‌نگار 

همه ما چندین‌بار در مواجهه با مراکز اداری و بانک‌ها، درست وقتی کارمان حسابی گیر است و حتی یک ثانیه هم برایمان حکم مرگ و زندگی دارد، یکباره مانع بزرگ و عجیبی جلوی پایمان قرار می‌گیرد و خشم و عصبانیت‌مان را به مرزهای جنون نزدیک می‌کند. مثلا رفته‌ای اداره‌ای و تمام کاری که داری فقط و فقط معطل امضای یک کارشناس در بخش بایگانی است، دقیقا در همان روز و دقایق کارمند مربوطه رفته صبحانه بخورد یا ناهار میل کند و همکار میز بغل‌دستی‌اش بی‌تفاوت نسبت به آن همه استرس و اضطراب که در چهره تو عیان است، می‌گوید که «برو فردا بیا، هنوز نیامده»، «رفته اتاق رئیس، معلوم نیست کی بیاد»، «تا الان اینجا بود، رفته صبحانه بخوره»، « حداقل باید یه ساعت بشینی» و.... جملاتی که هر کدام هیزمی است بر آتش استرس آدم.
تازه وقتی طرف برمی‌گردد، خودش را سر شلوغ نشان می‌دهد که باید جلوتر از پاسخگویی به توی ارباب‌رجوع، چند پرونده دیگر را امضا کند و آن وقت تازه اجازه می‌دهد که تو حرفت را بزنی. حین حرف‌زدن هم تلاش می‌کند بالاخره ایرادی در پرونده پیدا کند تا امضای مربوطه را به دیگری حواله دهد یا به تعویق بیندازد. «فلانی خوانده؟ بیساری امضا کرده؟ فلان بخش مهر تأیید را زده؟ » شانس بیاوری که نگوید این آخرین امضا نیست و باید 4-3 جای دیگر هم بروی.
حقیقتا رفتن به ادارات دولتی، بانک‌ها و بسیاری از نهادهای دیگر از رفتن به دندانپزشکی و تحمل عصب‌کشی هم سخت‌تر است. یعنی باید از چند روز قبل عزا بگیری که این بار قرار است به کدام در بسته بخورم و با چه لطایف‌الحیلی باید آن را باز کنم؟
حالا ببینید که آش چقدر شور شده که علاءالدین رفیع‌زاده، رئیس سازمان اداری و استخدامی کشور هم صدایش در آمده و صبحانه‌خوردن در ساعات اداری را ممنوع کرده است. رفیع‌زاده توضیح داده است که «‌در زمان‌های اداری که زمان ارائه خدمات به مردم است، نباید صرف خوراکی‌هایی مانند صبحانه صورت گیرد. این امر باید در زمان‌های غیراداری، یعنی پیش از شروع ساعت کاری، انجام شود.»
او نگفته که پشتوانه این ممنوعیت چیست و از این به بعد چقدر نبودن کارمندان به‌خاطر صرف صبحانه جریمه انضباطی دارد؟