خوزستان؛ نگین پنهان قهوه ایران

قهوه نخستین‌بار در قرون میانه در یمن و از آنجا به جهان اسلام راه یافت. بازرگانان، صوفیان و دانشمندان عرب، قهوه را به مصر، شام، عثمانی و سرانجام به ایران رساندند. در برخی مناطق ایران‌ به‌ویژه در جنوب، قهوه نقش مهمی در آیین‌‌های مذهبی و اجتماعی دارد. در واقع مردم عرب در جنوب ایران برای نوشیدن قهوه مراسم و قوانین خاصی دارند و با اعتقاد و باورهایی که دارند آن را انجام می‌دهند.
یک فعال میراث فرهنگی با اشاره به ابعاد اجتماعی و فرهنگی قهوه گفت: قهوه را نباید فقط یک نوشیدنی دانست؛ قهوه‌‌خوری آیینی برای گردهمایی، گفت‌وگو و همبستگی اجتماعی است. در واقع قهوه بخشی از آن آیین‌ها و نمادهای جمعی است که هویت اجتماعی را شکل می‌دهند و نسل به نسل منتقل می‌شوند.
قاسم آل‌کثیر با بیان اینکه در جهان عرب و خاورمیانه، قهوه همواره جزئی از فرهنگ میزبانی و مهمان‌نوازی بوده است، افزود: در خوزستان و میان مردم عرب ایران نیز قهوه‌خوری همراه با آداب ویژه‌ای مانند استفاده از فنجان‌های کوچک و ترتیب خاص در ریختن و گرفتن فنجان‌ها به‌عنوان بخشی از میراث فرهنگی ناملموس جایگاه ویژه‌ای دارد. این جشنواره فرصتی است تا چنین هویت محلی بازنمایی و به جهان عرضه شود.
همچنین یک فعال میراث فرهنگی با تأکید بر اهمیت این محصول گفت: قهوه زبانی جهانی، محرکی اقتصادی و بستری فرهنگی است. امروز ارزش بازار جهانی قهوه بیش از ۴۶۰میلیارد دلار برآورد می‌شود و معیشت حدود ۱۲۵میلیون نفر در سراسر جهان به آن وابسته است. قهوه در طول تاریخ بستر گفت‌وگو، ادبیات و اندیشه بوده و اکنون نیز گردشگری قهوه در دنیا رونقی چشمگیر دارد. باسم حمادی خوزستان را نگین پنهان قهوه ایران معرفی کرد و گفت: ‌قهوه می‌تواند چهره‌ای تازه به خوزستان بدهد. استانی که تاکنون بیشتر با نفت شناخته شده، اکنون می‌تواند با قهوه به نمادی فرهنگی، صلح‌آمیز و اقتصادی تبدیل شود.