بالاتر از زنگ خطر

 این دیگر اسمش زنگ خطر نیست. ما الان داخل خود خطر هستیم و این مرحله را با گوشت و پوست و استخوان‌مان درک می‌کنیم. سه‌شنبه‌شب در آغاز فصل جدید مسابقات آسیایی، هم تراکتور و هم سپاهان دربرابر رقبای خود متوقف شدند. قرار نیست صرفا با 2ناکامی به تحلیل‌های کلی بپردازیم، چنان که یک یا دو برد هم خیلی چیزی را عوض نمی‌کند. مسئله اینجاست که ما در فوتبال ملی و باشگاهی، وارد یک جریان دنباله‌دار عدم‌موفقیت شده‌ایم و بسیار ساده‌لوحانه خواهد بود اگر همه‌‌چیز را اتفاقی بدانیم.

تراکتور؛ یک‌نیمه در جهنم
تراکتور تنها نماینده ایران در لیگ نخبگان آسیاست و قرعه بسیار خوبی هم نصیبش شده؛ معاف از رویارویی با رقبای عربستانی. آنها در نخستین گام باید در خانه شباب‌الاهلی به میدان می‌رفتند. اتفاقا یک‌نیمه امیدوارکننده هم مقابل قهرمان امارات داشتند و با تنها گل اشتراکالی برنده به رختکن رفتند، اما در نیمه‌دوم اخراج ناشیانه دوماگوی دروژدک ورق را برگرداند و یک‌نیمه جهنمی برای نماینده ایران ساخت. تراکتور بسیار خوش‌اقبال بود که با تساوی یک - یک از این بازی خارج شد‌؛ دیداری که تیم حریف 29شوت به سمت دروازه سرخپوشان شلیک کرد که 3تا از آنها به دیرک‌های مختلف دروازه خورد. طبیعتا 10نفره شدن تیم اسکوچیچ نقش بسیار مهمی در رقم خوردن این شرایط داشته، اما از یاد نبریم تراکتور فصل گذشته هم در سطح دوم مسابقات آسیایی نهایتا مقابل تیم میانه‌جدولی عربستان یعنی التعاون شکست خورد و از دور بازی‌ها کنار رفت. اینها نشانه‌های خوبی نیست.


سپاهان؛ نگرانی عمیق
وضع سپاهان به‌مراتب نگران‌کننده‌تر است. تیم محرم نویدکیا که بعد از شکست در پلی‌آف لیگ نخبگان، در 3بازی ابتدایی لیگ هم طعم پیروزی را نچشیده، مقابل الحسین در سطح دوم آسیا با یک گل شکست خورد تا پنجمین بازی دور از بردش را تجربه کند. سپاهان که فصل گذشته به الوحدات اردن باخته بود، حالا مقابل تیمی دیگر از همین کشور شکست می‌خورد؛‌ در مسابقه‌ای با آمار نزدیک‌تر و شادی و شعف کمتر بازیکنان حریف بابت این برد! اینکه حالا کم‌کم باختن سرشناس‌ترین تیم‌های کشورمان به رقبای گمنام درجه 3 و 4 آسیا هم دارد به یک روال طبیعی تبدیل می‌شود، حقیقتا غم‌انگیز و معنادار است. سپاهان پارسال هم در پلی‌آف لیگ نخبگان شکست خورد و از مرحله گروهی سطح دوم هم نتوانست بالا بیاید.

باشگاهی، ادامه ملی
فصل گذشته پرسپولیس و استقلال در لیگ نخبگان ناکام ماندند و حالا باید ببینیم آبی‌ها این فصل در سطح دوم آسیا چه خواهند کرد؛ جایی که قاعدتا نباید از حضور در آن راضی باشند، اما بابتش کری هم می‌خوانند! این سیر نزولی ملموس، کاملا در راستای افت فوتبال ملی ماست؛ آنجا که تیم کشورمان دیگر حریف ازبکستان و تاجیکستان هم نمی‌شود و استانداردهایش مدام پایین و پایین‌تر می‌آید. سال‌ها نسبت به وقوع همین شرایط هشدار دادیم و شنیده نشد؛ حالا هم این شما و این فوتبال بیماری که برندگانش فقط دلال‌ها و یک مشت فوتبالیست اغلب معمولی و بی‌کیفیت هستند.