واقعا شوخی جنسی تا کجا و کی؟

لیلا شریف | روزنامه‌نگار 

ویدئویی از روز جمعه در فضای مجازی ترند شده که مربوط به یکی از برنامه‌های شبکه‌ خانگی است. در این ویدئو دختری به یکی از کمدین‌های معروف چند سال اخیر انتقاد می‌کند که «‌واقعا دوست دارم این را به من جواب دهید. تا کی شوخی جنسی؟ تا کی؟ در تئاتر، در سینما، همه جا پر از این شوخی‌های سطح پایین جنسی است.» 
حرف این مخاطب زن برنامه کمدی، حرف بسیاری از مردم است که دوست دارند در این روزهای تلخ و پر‌استرس، فیلم‌، تئاتر یا برنامه‌هایی با محتوای طنز ببینند اما به هر کدام از این عرصه‌ها که قدم می‌گذارید، زنان و مردان به‌اصطلاح کمدینی را می‌بینید که با شوخی جنسی می‌خواهند از مخاطب خنده بگیرند. نمونه آخرش زینب موسوی که با یک شوخی زشت و زننده با ابیاتی از شاهنامه فردوسی، می‌خواست مخاطب را بخنداند اما بیشتر او را عصبی کرد و رنجاند.
شوخی‌های جنسی برای گرفتن چند لایک و دیده‌شدن بیشتر در فضای مجازی شاید برای گوینده آن نان و آب داشته باشد اما برای مخاطب چیزی جز کاهش سلیقه طنز و ذهن به روز شده با بی‌اخلاقی‌های جنسی ندارد؛ شوخی‌های بی‌محتوا و زننده‌ای که در پی آن فحاشی‌های عمیق جنسی در کوچه و خیابان را می‌بینیم که افراد در نخستین واکنش عصبی خود، راحت آن را به زبان می‌آورند و بدون هیچ خجالتی رد می‌شوند.
بدتر اینکه مخاطب اغلب این برنامه‌های طنز، کودکان و نوجوانانی هستند که شخصیت و رفتار فردی و اجتماعی‌شان در حال شکل‌گیری است و قبح کلام زشت و زننده برایشان ریخته می‌شود؛ کلید واژه‌های جنسی که راحت به زبان می‌آورند و از گفتن آن ابایی ندارند.
هر چه هست، اغلب این شوخی‌ها و طنزهایی که توسط نسل جدید کمدین‌ها و طنزپردازان مطرح می‌شود، به هر چیز می‌ماند الا طنز و نه ‌تنها حال مخاطب را خوب نمی‌کند بلکه آن را در ابتذال فرو می‌برد. حرف هم بزنی می‌گویند با محدودیت‌های موجود چاره‌ای جز این شوخی‌ها نداریم؛ درحالی‌که تعداد اندکی کمدین هستند که در همین محدودیت‌ها، طنزهای فاخر تولید می‌کنند که خنده بر لب می‌نشانند و اتفاقا پر مخاطب هم هستند.