قحطی در ایران

قحطی سراسری در فاصله سال‌های 1296تا 1298هجری شمسی در ایران همزمان با جنگ جهانی اول به 3 دلیل اصلی‌ احتکار مواد غذایی توسط حکومت مرکزی در دوره احمدشاه قاجار، ورود قوای روس و انگلیس به خاک ایران در جنگ جهانی و خشکسالی و آفت‌زدگی محصولات کشاورزی آغاز شد.
 این تصویر که همان سال‌ها در بیجار ثبت و از سوی مجموعه یادمان جنگ دولت استرالیا منتشر شده است، گروهی از مردم قحطی‌زده بیجار شامل زن، مرد، کودک و پیر و جوان را نشان می‌دهد که بر سر گرفتن گوشت یک گوسفند ذبح شده با یکدیگر رقابت می‌کنند. قحطی سراسری تلفات جانی بسیاری برجای گذاشت و براساس روایات تاریخی بین 6 میلیون تا 9 میلیون قربانی برجای گذاشت.
قحطی سراسری در ایران علاوه بر همزمانی با جنگ جهانی دوم، با شیوع جهانی آنفلوآنزای اسپانیایی مصادف شد که بیش از 50 میلیون نفر از مردم دنیا را قربانی کرد. همزمان غیر از ایران، کشورهای آسیای مرکزی، اتیوپی و مستعمرات گوناگون همچون لبنان عثمانی، تانزانیای آلمان و رواندای بلژیک قحطی را تجربه کردند. 
 ۱۰ سال قبل از رواج قحطی سراسری در ایران چین نیز یکی از بزرگ‌ترین قحطی‌های تاریخ خود را تجربه کرد.