فرصت محدود یادگیری و رشد

فیلم «درس‌هایی که آموختم» به کارگردانی بالینت سیملر، محصول سال ۲۰۲۴ مجارستان، یکی از آثار قابل توجه در ژانر درام و کمدی است. این فیلم، داستان پسری 10‌ساله به نام پالکو را روایت می‌کند که به‌تازگی از برلین به بوداپست نقل‌مکان کرده ‌ و به‌صورت ناگهانی با نظام آموزشی بسیار سختگیر و بد مجارستان روبه‌رو می‌شود که هیچ از آن سردرنمی‌آورد. در کنار او، یوسی، معلم جوانی را که به‌تازگی کار خود را در این مدرسه آغاز کرده نیز شاهدیم؛ تنها کسی است که پالکو را درک می‌کند. این فیلم با بررسی نحوه‌ برخورد در اشتباهات ما را به فکر وامی‌دارد که آیا درصورت برخورد بد و نادرست، از اشتباهاتمان درس می‌گیریم یا نه؟ و پرسشی مهم‌تر؛ آیا آموزگاران ما متوجه اشتباهات خود می‌شوند تا از آنها درس بگیرند؟ فیلم «درس‌هایی که آموختم» با پرداختن به موضوعات مهمی همچون نظام آموزشی سنتی و چالش‌های آن، تماشاگر را به تفکر وامی‌دارد. کارگردان با نگاهی دقیق، تضاد بین روش‌های قدیمی و نیازهای نسل جدید را به تصویر می‌کشد. اجرای طبیعی و صمیمی بازیگران، به‌ویژه پل ماتیس در نقش پالکو و آنا مسئولی در نقش یوسی، قابل‌توجه است. آنها ارتباط عاطفی عمیقی با مخاطب برقرار می‌کنند. فیلمبرداری نیز با استفاده از نماهای ساده و بی‌پیرایه، فضای مدرسه و زندگی روزمره را به‌خوبی منتقل می‌کند. یکی از مهم‌ترین پیام‌های فیلم «درس‌هایی که آموختم» این است که انسان‌ها همواره از اشتباه‌های خود درس نمی‌گیرند. نظام‌های آموزشی سنتی ممکن است با تکرار روش‌های ناکارآمد، فرصت یادگیری و رشد را محدود کنند.