اعتراض با قابلمه خالی

ممنوعیت ورود غذا به غزه و قحطی مهندسی شده مردم این سرزمین به‌دست رژیم صهیونیستی، روایت تلخ این روزهای مردم جهان است. شاید اگر چند سال پیش، فردی از این شکل وحشیگری حرف می‌زد و پیش‌بینی می‌کرد که مردمان یک سرزمین تنها به‌دلیل گرسنگی جان خواهند داد، کمتر کسی این روایت را باور می‌کرد، اما این روزها جهان نظاره‌گر یک نسل‌کشی است.
دنیا شاهد است که دسترسی به غذا به‌عنوان ابزاری برای شکنجه و کشتار فلسطینی‌های ساکن غزه تبدیل شده است و تصاویر کودکان قحطی‌زده که شاید لقمه‌ کوچکی می‌توانست زندگی را در رنگ‌هایش جاری کند، به سندی از جنایت رژیم صهیونیستی تبدیل شده است.
هر چند دولتمردان غربی، طبق منافع خود هنوز حامی این رژیم جعلی به شمار می‌آیند، اما مردم آزاده سراسر جهان ساکت نمانده‌اند و به شیوه خود اعترا‌ض‌شان را فریاد می‌زنند. تظاهرات حمایت از فلسطین با ضربه به قابلمه‌های خالی به یک تصویر ثابت در کشورهای مختلف تبدیل شده است تا گرسنگی اهالی غزه برای لحظه‌ای فراموش نشود. باید قبول کرد در جهانی که حتی کودکان در نوار غزه از ابتدایی‌ترین حقوق خود محرومند، سفره‌ها و قابلمه‌های خالی نشان بی‌پناهی این مردم است. آنچه قابلمه‌ها در دست معترضان غربی فریاد زدند، فقط اعتراض به اشغال و محاصره نبود، بلکه این واقعیت را عیان کرد که صحنه نبرد مردم غزه، تنها محدود به موشکباران و حمله نیروهای نظامی رژیم صهیونیستی نیست و تحمیل گرسنگی به مردم غزه نیز تبدیل به ابزاری برای پیشبرد اهداف نظامی رژیم صهیونیستی شده است.
در شرایطی که دولت‌ها و سازمان‌های جهانی یا مسیر سکوت را پیش گرفته‌اند یا به گفتن حرف‌های بی‌فایده بسنده کرده‌اند، کوبیدن بر قابلمه‌های خالی و پیچیدن صدای ممتد آن در جمع تظاهرات‌کنندگان را می‌توان تلاشی برای بیدار شدن وجدان‌ مردم جهان دانست؛ حرکتی جمعی که نیاز به ترجمه ندارد و هر آزاده‌ای در هر کشوری می‌داند که این صدا راوی چه رنجی است.
همین اعتراض‌ها موجب شد که رژیم صهیونیستی دست به یک تغییر کوچک بزند و تنها برای چند ساعت در روز اجازه ورود کمک‌های بشردوستانه محدود را به مناطق قحطی‌زده بدهد، اما این کمک‌ها چاره‌ساز مردم قحطی‌زده نیست و هنوز مردمان غزه با قابلمه خالی که گوشه‌ خانه را تسخیر کرده است، درخطر مرگ هستند.