
الکی گران!
چرا باشگاهها این همه پول برای خرید ژائو فلیکس خرج میکنند؟

گاهی آدم چشمش به قیمت یک کالای لوکس میافتد و از خودش میپرسد چرا باید این همه پول بابت آن داد؟ مثلا چرا یک بازیگر ایرانی کیف دستی میخرد به مبلغ 2میلیارد تومان؟ درباره بازیکنها هم این سؤال پابرجاست. مثلا چرا باشگاهها برای بازیکنی مثل ژائو فلیکس که اصلا معلوم نیست پستش چیست و به چه دردی میخورد، این همه هزینه میکنند؟ ژائو فلیکس سیکویرا در 25سالگی در فهرست بازیکنانی که بیشترین هزینه را روی دست باشگاهها در نقلوانتقالات گذاشتهاند بهسرعت بالا میرود. این مهاجم (یا هافبک) پرتغالی با رقم 30میلیون یورو از چلسی به النصر رفت تا در کنار کریستیانو رونالدو بازی کند. رقم این انتقال میتواند با افزونهها و پاداشها تا 50میلیون یورو افزایش یابد. ژائو فلیکس یکی از گرانترین بازیکنان تاریخ فوتبال از نظر مجموع هزینههای پرداختشده توسط باشگاهها برای جذبش است؛ فقط کافی است به کارنامه او در سالهای فوتبالش نگاه کنیم.
وقتی سراغ فهرست پرخرجترین یا همان گرانترین بازیکنان فوتبال براساس مجموع هزینه انتقالهایشان بین باشگاهها میرویم، فلیکس را در رده چهارم میبینیم!
نیمار: ۴۰۰ میلیون یورو (سانتوس، بارسلونا، پاریسنژرمن، الهلال)
روملو لوکاکو: ۳۶۹ میلیون یورو (اندرلخت، چلسی، اورتون، منچستریونایتد، اینتر، رم، ناپولی)
کریستیانو رونالدو: ۲۴۷ میلیون یورو (اسپورتینگ، منچستریونایتد، رئال مادرید، یوونتوس، النصر)
ژائو فلیکس: 228میلیون یورو (بنفیکا، اتلتیکومادرید، چلسی، بارسا، النصر)
عثمان دمبله: ۲۲۰ میلیون یورو (رن، دورتموند، بارسلونا، پاریسنژرمن)
آلوارو موراتا: ۲۰۸ میلیون یورو (رئالمادرید، یوونتوس، چلسی، اتلتیکومادرید، گالاتاسرای)
آنتوان گریزمان: ۲۰۶ میلیون یورو (رئالسوسیداد، اتلتیکومادرید، بارسلونا)
ماتیس دلیخت: ۱۹۷.۵ میلیون یورو (آژاکس، یوونتوس، بایرن مونیخ، منچستریونایتد)
ماتئوس کونیا: ۱۹۲.۲ میلیون یورو (هرتابرلین، اتلتیکومادرید، ولورهمپتون، منچستریونایتد)
فیلیپه کوتینیو: ۱۸۰.۳ میلیون یورو (واسکو دوگاما، اینتر، لیورپول، بارسلونا، بایرن، استونویلا، الدحیل)
چرا ژائو فلیکس موفق نشد؟
سبک بازی نامتناسب با مربیان بهویژه در اتلتیکومادرید، سبک دفاعی دیهگو سیمئونه و خوی جانورگونه بازی اتلتی با ویژگیهای هجومی فلیکس همخوانی نداشت.
فشار روانی ناشی از مبلغ انتقال ۱۲۶میلیون یورویی به اتلتیکو، انتظارات سنگینی ایجاد کرد.
عدمثبات باشگاهی در 2فصل اخیر و اینکه در 5باشگاه مختلف حضور داشته؛ بدون فرصت برای تطبیق و رشد.
عدمتطابق با لیگها که یکی از دلایل افت او بوده است. در لیگ برتر انگلیس و سریآ ایتالیا، فیزیک و سرعت بازی مانع درخشش او شد.
تغییرات مکرر مربیان و سیستمها هم در عدمموفقیت او نقش کلیدی داشته است.
مدیر برنامه طمعکار هم یکی دیگر از دلایل است.
فلیکس با قراردادی 2ساله به النصر عربستان پیوسته و قرار است در کنار کریستیانو رونالدو، سادیو مانه و دیگر ستارگان بازی کند. این انتقال با مبلغ ۳۰میلیون یورو ثابت و ۲۰میلیون یورو پاداش عملکردی انجام شده و دستمزد سالانه او ۱۷.۵میلیون یورو خواهد بود. این انتقال میتواند فرصتی برای بازسازی حرفهای او باشد یا صرفا یک فرار از فشار فوتبال اروپا. برای یک ستاره گرانقیمت 25ساله خیلی زود بود اروپا را رها کند و به عربستان برود.
ژائو فلیکس، پسر طلایی فوتبال اروپا، با استعداد درخشان و تکنیک بینظیر، هنوز نتوانسته جایگاه واقعی خود را در فوتبال حرفهای تثبیت کند. او نماد بازیکنی است که قربانی انتظارات، بیثباتی تاکتیکی و فشارهای مالی شده است. انتقال به النصر شاید آخرین فرصت برای بازتعریف مسیر حرفهایاش
باشد.
مدیر برنامههای او شخصی به نام ژرژ مندس است. یکی از دلایل ناکامی این بازیکن هم همین است. اینکه ژرژ مندس برای دریافت حق دلالی خودش این بازیکن را مجبور به تعویض باشگاه میکند. با هر قرارداد، درصد جدیدی به این ایجنت میرسد. تعدد انتقالهای این بازیکن (از اتلتیکو به چلسی، بارسلونا، میلان و اکنون النصر) بیش از آنکه مبتنی بر رشد فنی باشد، نتیجه منافع اقتصادی ایجنت بوده است.
ایجنتها در هر قرارداد درصدی بهعنوان حق دلالی دریافت میکنند، که بسته به توافق میتواند بین ۵ تا ۱۵درصد از مبلغ خالص انتقال یا دستمزد سالانه بازیکن باشد. برخی مدیر برنامهها رقم جداگانهای از باشگاهها میگیرند. بهطور مثال، ایجنت ارلینگ هالند (رافائلا پیمنتا، جانشین مینو رایولای فقید) شخصا 30میلیون یورو از منچسترسیتی برای انتقال او از دورتموند گرفت، جدا از پاداش 20میلیون یورویی برای پدر هالند که خودش قبلا بازیکن تیم منچسترسیتی
بوده.
او در سال 2019جایزه پسر طلایی فوتبال اروپا (Golden Boy) را برد. بهنظر میرسید رونالدوی جدید در پرتغال متولد شده باشد. افتخاراتی مثل قهرمان لیگ ملتهای اروپا با پرتغال (۲۰۱۹)، قهرمانی لالیگا با اتلتیکومادرید (21-2020)، قهرمان لیگ کنفرانس اروپا با چلسی (25-2024) در کارنامه او به ثبت رسیده اما با وجود این او در هیچیک نقشی کلیدی نداشته است. حتی پست دقیق او همچنان محل بحث است؛ او در بنفیکا بهعنوان مهاجم دوم درخشید، در اتلتیکومادرید بهعنوان هافبک هجومی استفاده شد، در چلسی و بارسلونا گاهی بهعنوان وینگر چپ یا مهاجم نوک بازی کرد و در میلان نیز نقش مشخصی نداشت و در ۱۵بازی تنها ۲گل زد. این بیثباتی، بیهویتی و بلاتکلیفی باعث شده مربیان نتوانند از او بهطور مؤثر بهرهبرداری کنند و خودش نیز نتواند هویت تاکتیکی مشخصی پیدا کند.