10چالش عمده نظام سلامت با سالمندان

افزایش جمعیت سالمندی در دنیا به یکی از مسائل کلیدی نظام سلامت جوامع تبدیل شده است. آمارهای سازمان جهانی بهداشت نشان می‌دهد که جمعیت بالای ۶۵ سال جهان تا سال ۲۰۵۰ از ۷۶۱ میلیون نفر به ۱.۶ میلیارد نفر خواهد رسید. در ایران هم پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که تا سال 1430، بیش از یک‌سوم جمعیت کشور سالمند خواهند بود. یعنی تا ۳۰ سال آینده، ایران با ۹۲ میلیون نفر جمعیت، نزدیک به ۳۰ میلیون نفر فرد بالای ۶۰ سال خواهد داشت. این رشد انفجاری جمعیت سالمندی، نظام سلامت ایران را با چالش‌های متعددی مواجه کرده است که در ادامه به 10مورد از مهم‌ترین آنها اشاره می‌کنیم.

 افزایش هزینه‌های درمان: سالمندان به‌دلیل نیاز به خدمات درمانی مستمر، هزینه‌های بالایی را به نظام سلامت تحمیل می‌کنند.
کمبود امکانات و زیرساخت‌های درمانی تخصصی: مراکز درمانی مجهز به خدمات تخصصی سالمندی در ایران محدود است.
 نبود مراقبت‌های بلندمدت در نظام سلامت ایران: نظام سلامت کشور ما فاقد ساختار منسجم برای مراقبت‌های بلندمدت سالمندان است.
 کمبود نیروی انسانی متخصص: پیش‌بینی می‌شود تا 15سال آینده، حدود 58هزار پزشک به سن بازنشستگی برسند که همین، کمبود نیروی انسانی را تشدید خواهد کرد.
 بیماری‌های مزمن و متعدد: سالمندان اغلب به بیماری‌های مزمن مانند دیابت، فشارخون و بیماری‌های قلبی-‌عروقی مبتلا هستند.
 سلامت روان سالمندان: حدود 15درصد سالمندان بالای 60سال دچار یکی از اختلالات روانی هستند.
 انزوا و تنهایی: پاندمی کووید19نشان داد که سالمندان در معرض انزوای اجتماعی و تنهایی هستند که اثرات منفی بر سلامت روان آنها دارد.
 ناکافی بودن پوشش بیمه: بسیاری از خدمات موردنیاز سالمندان مانند توانبخشی و مراقبت‌های خانگی تحت پوشش بیمه‌های پایه نیستند.
 افزایش آمار تجرد قطعی و نبود حمایت‌های اجتماعی: حدود 80هزار سالمند در ایران دچار تجرد قطعی هستند و پیش‌بینی می‌شود که این تعداد در 20سال آینده به یک میلیون نفر برسد.
 کمبود خانه‌های سالمندان: براساس داده‌های وزارت بهداشت و سازمان بهزیستی کشور، تا سال 1402تنها حدود 400مرکز نگهداری سالمندان در کشور وجود داشت که ظرفیت آنها به سختی به 20هزار نفر می‌رسد. این در حالی است که جمعیت سالمند ایران (افراد بالای 60سال) در حال حاضر حدود 10میلیون نفر است و پیش‌بینی می‌شود تا سال 1430به بیش از 30میلیون نفر برسد.