مجسمه‌ساز مردم کوچه و خیابان
تردد بی‌وقفه مقابل ساختمان قدیمی موزه استاد صنعتی جریان دارد. اما آدم‌های شهر شلوغ و پرهیاهوی ما کمتر وقت می‌کنند سری به داخل این بنای تاریخی بزنند و مجسمه‌هایش را ببینند. اینجا آثار پرکارترین مجسمه‌ساز ایرانی به یادگار مانده است.
سید مجتبی موسوی، مجسمه‌ساز و استاد دانشگاه می‌گوید: «وقتی از مجسمه‌های تهران سخن می‌گوییم نباید از موزه استاد صنعتی غافل شویم؛ چون ایشان خالق شاخص‌ترین و خاص‌ترین مجسمه‌هایی هستند که از دل زندگی مردم کوچه و خیابان جان گرفته‌اند.» تا قبل از استاد علی‌اکبر صنعتی، مجسمه‌سازی(به‌خصوص درزمینه پیکره‌تراشی) به سمت چهره‌های فاخر و مشاهیر گرایش داشت. استاد صنعتی، که کودکی پررنجی را تجربه کرده بود برای نخستین بار به‌جای خلق چهره‌های مغرور و گشاده‌روی، صورت‌های چروکیده و خسته را ساخت؛ به‌جای طراحی لباس‌های فاخر، پوشش مجسمه‌هایش ساده بود و گاهی ژولیدگی را فریاد می‌زد.
موسوی درباره استاد علی‌اکبر صنعتی می‌گوید: «استاد علی‌اکبر صنعتی کودک بود که پدرش براثر ابتلا به بیماری طاعون درگذشت. مادرش به دلیل فقر و تنگدستی او را به یتیم‌خانه می‌فرستد؛ یتیم‌خانه‌ای در کرمان که مرحوم حاج علی‌اکبر صنعتی‌زاده بانی‌اش بود. حاج علی اکبر صنعتی‌زاده بعدها به نام فامیل خودش برای بچه‌های یتیم‌خانه شناسنامه گرفت و چون دریافته بود که علی‌اکبر استعداد بی‌نظیری در هنر دارد او را به تهران فرستاد تا در زمینه هنر نزد استادانی همچون حسین بهزاد و ابوالحسن صدیقی مجسمه‌ساز رموز هنر را فرابگیرد. او را می‌توان پرکارترین مجسمه‌ساز ایرانی نامید؛ صدها مجسمه ساخته است. او تنها هنرمندی است که دوموزه به نامش است یکی در کرمان و دیگری در تهران. استاد صنعتی برای خلق آثارش به دل‌زندگی مردم می‌رفت. او دردآشنای مردم بود؛ برای همین او را به نام مجسمه‌ساز مردم کوچه و خیابان می‌شناسند.» علی‌اکبر صنعتی در دوران اوج و شهرت هم هیچ‌گاه روزهای کودکی‌اش را فراموش نکرد و همیشه به فکر کودکان یتیم و نیازمند بود. او به یتیم‌خانه پسرحاجی در تهران (که روبه روی موزه هنرهای ایران باستان بود) می‌رفت و به کمک بچه‌های آنجا مجسمه‌هایی ساخت و در یتیم‌خانه به نمایش گذاشت. از مشهور‌ترین کارهای استاد صنعتی، «فرشته عدالت» است که بر سردر دادگستری تهران قرارگرفته. اثری که با همراهی استاد ابوالحسن صدیقی و ارژنگ رحیم‌زاده طراحی و ساخته شد. مجسمه «زندانیان» او در موزه صنعتی نیز بسیار دیدنی است.
