حضور شیخ برای اهالی برکت بود

شیخ محمدتقی بافقی چهره برجسته شیعه سال‌ها هم ‌نشین و همراه اهالی شهرری بود و در محله نفرآباد می‌زیست. مردی مجاهد و مؤمن که جسارت خاندان پهلوی به دین و مذهب را برنتابید و سرانجام از قم به ری تبعید شد.
اهالی ری به‌خصوص نفرآباد - هاشم‌آباد حضور شیخ محمدتقی بافقی در ری و زندگی در محضر او را نه یک اتفاق بلکه موهبتی الهی می‌دانند. اگرچه شیخ بافقی با نامه تبعید راهی ری شد ولی این حضور، سال‌ها برای اهالی برکت و خیر همراه داشت. محمدعلی تقوی‌راد، مدرس دانشگاه فرهنگیان و از اهالی قدیمی محله نفرآباد حضور شیخ بافقی در نفرآباد را اینگونه روایت می‌کند: «آنچه از پدرانمان درباره شیخ بافقی شنیده‌ایم سراسر مدح، نیکی و انسانیت بود. شیخ ساکن تهران نبود و در قم می‌زیست، اما نوروز ۱۳۰۷ شمسی اتفاقی در حرم مطهر حضرت معصومه(س) افتاد که شیخ بافقی را برافروخت و باعث شد تا رضاشاه شخصا راهی قم شود؛ چنددقیقه‌ای به تحویل سال ۱۳۰۷ نمانده است که همسر و دختران پهلوی اول وارد رواق آیینه حرم می‌شوند. قرار است مراسم تحویل سال را از آنجا نظاره کنند.
 تصمیم می‌گیرند چادر مشکی را که به سرکرده‌اند با چادر سفید تعویض کنند، اما تعلل کرده و مدتی بدون حجاب همانجا می‌مانند. برای آنها حجاب معنی نداشت، همه‌اش نمایش و جلب‌توجه بود. این تعلل و بی‌حرمتی آنها به گوش شیخ بافقی می‌رسد. پیامی به زنان دربار می‌فرستد که:‌ «شما چه کسانید؟ اگر غیر از دین اسلامید پس در این مکان شریف چه می‌کنید و اگر مسلمانید پس در حضور چندین هزار جمعیت در غرفه حرم چرا «مکشفه الوجه و الشعر» نشسته‌اید؟» او عذرزنان دربار را می‌خواهد تا حرم را ترک کنند. خبر به رضاشاه رسیده و آنچنان خشمگین می‌شود که خود راهی قم شده و شیخ محمدتقی بافقی را به باد کتک و ناسزا می‌گیرد و درنهایت شیخ مؤمن را در شهربانی تهران زندانی می‌کند.» با تلاش آیت‌الله عبدالکریم حائری، شیخ بافقی بعد از 6 ‌ماه از زندان آزاد و به دستور شاه به ری تبعید می‌شود.
 تقوی راد می‌گوید: «شیخ در نفرآباد ساکن شده و پیش‌نماز مسجد قدیمی نفرآباد می‌شود. با حضور او در این مسجد اهالی ری، مسجد نفرآباد را با نام مسجد شیخ بافقی پیوند می‌زنند و کم‌کم به همین نام معروف می‌شود. مسجد سال‌ها قبل در طرح توسعه حرم شاه عبدالعظیم(ع) تخریب ‌شده و در مکانی دیگر مسجدی با همین نام دوباره ساخته می‌شود.» به‌ گفته اهالی، شیخ محمدتقی بافقی علاوه بر حضور مستمر در مسجد محله نفرآباد در دوران تبعید خود در ری به کمک اهالی مسجد کوچه زنگنه، مسجد دروازه باباخان و مسجد محله درویشی‌ها را مرمت کرد.