یک پول سیاه نمی ارزد

وقتی ضرابخانه تهران در دوران ناصرالدین‌شاه شروع به‌کار کرد، هر کسی که مس، طلا، نقره و نیکل داشت می‌توانست به ضرابخانه برود و سکه ضرب کند. آن زمان در میان عامه مردم به سکه‌هایی که با نقره و طلا ضرب می‌شد و ارزش بیشتری داشت «پول سفید» می‌گفتند و سکه‌های ضرب‌شده با نیکل و مس هم چون رنگ سیاه داشت، میان مردم به «پول سیاه» معروف شد. از همین دوران بود که ضرب‌المثل «یه پول سیاه نمی‌ارزد» میان مردم رایج شد.