
چشمههایی که بوی شکوفه میدهند
آهار، یکی از معدود روستاهایی است که هنوز آلبالو خشکه و گیلاس خشکهاش شهرت دارد

درهای پیچیده در شکوفه و سایه کوه؛ جایی که کوچههای خاکیاش به رود میرسند و خانههای کاهگلیاش به آسمان نزدیکترند؛ اینجا آهار است. روستایی پنهان در منطقه رودبار قصران، در شمالشرقی تهران که هنوز لهجه شمرونی در کوچههایش شنیده میشود و باد، بوی نان داغ و برگ درختان آلبالو را با خود میبرد.
در اواخر بهار و اوایل تابستان، میوهها را با دقت از درخت میچینند، با دستمال پاک و روی بامهای روستا پهن میکنند تا آفتاب کوهستانی، آهسته و طبیعی، طعمشان را ماندگار کند. آلبالو و گیلاس خشکه آهار شیرینی و ترشیشان طعم خوش قاقالیلیهای مادربزرگ را تداعی میکند.
نگهبان خاموش آهار
در بالادست روستا، بر تپهای صخرهای، ویرانههایی دیده میشود که بر فراز آنها، هنوز غرور و شکوهی خاموش ایستاده؛ قلعه دختر؛ بنایی که به باور مردم محلی، به دوره پیش از اسلام برمیگردد و به الهه ناهید (ایزدبانوی آب و باروری) تقدیم شده بود. نامش در بسیاری از مناطق ایران تکرار شده، اما قلعه دختر آهار، یکی از خاصترین آنهاست.
دسترسی به قلعه از میان باغها و شیبهای سنگلاخی ممکن است و باید حدود 3ساعت از داخل روستا به بالا بروی. در روزهای صاف، از آن بالا، روستای آهار مثل قالی سبز زیر پا پهن است و رشتهکوه البرز، دستنیافتنی و نزدیک، روبهرویت مینشیند. بنای قلعه سنگی است، با دیوارهای نیمفروپاشیده، اما هنوز هم جای دروازه و برجکها دیده میشود.
اگر مسیر شمالی روستا را در پیش بگیری، همراه با صدای رود و از میان درختهای چنار و گردو بگذری، پس از حدود 2ساعت کوهپیمایی، به آبشار شکراب میرسی. آبی زلال از دل کوه پایین میریزد، از بلندی حدود ۲۰متری، و حوضچهای خنک در پایش میسازد؛ جایی برای نشستن، نوشیدن آب چشمه و بستن چشمها.
نکته: مسیر شکراب کوهستانی و پرفرازونشیب است و برای افراد ناآشنا یا کمتوان فیزیکی نیاز به راهنما یا همراه دارد.
امامزاده طاهر و زاهد در سایهسار آرامش کوهستان
در مسیر آبشار، به گنبدی سبزرنگ میرسی، با درختانی که گرداگردش سایه انداختهاند. اینجا امامزاده طاهر و زاهد است؛ مکانی مقدس برای اهالی و زائران کوه. فضای اطراف آنجا پر از سکوت، نسیم و آرامشی است که انگار از قلب تاریخ آمده است. خیلی از کوهنوردها آنجا استراحت میکنند، نذر میبرند یا فقط چند دقیقه در سکوت مینشینند.
اطلاعات کاربردی
موقعیت جغرافیایی: استان تهران – بخش رودبار قصران – حوالی اوشان و فشم
فاصله از تهران: حدود ۳۵کیلومتر – حدود یک ساعت با ماشین
ارتفاع روستا: حدود ۲۴۰۰متر از سطح دریا
محصول شاخص: آلبالو، گیلاس، آلبالو خشکه و گیلاس خشکشده سنتی
ویژگی: طبیعت کوهستانی، شکوفهها، رودخانه، قلعه دختر، آبشار و فضای بومی
اقامت: اقامتگاه بومگردی محدود، اما بیشتر بازدیدها بهصورت روزانه است
پیشنهاد عکاسی: بام قلعه دختر، مسیر رود، بامهایی پر از میوه خشک و شکوفههای بهاری
نکته مهم: احترام به باغهای شخصی و مسیرهای محلی، همراه داشتن آب، کفش مناسب و ترجیحا کلاه آفتابگیر در تابستان