سوژه روز
توان‌خواهان پر توان
معلولیت در جامعه مدرن امروز، یک کمبود یا محدودیت نیست؛ در واقع توان‌خواه کسی است که در فعالیت‌های شخصی یا اجتماعی خود به‌طور مستمر، با فقدان یا چالشی بیشتر نسبت به دیگر افراد جامعه روبه‌روست و برای انجام وظایف و مسئولیت‌های فردی و اجتماعی خود باید تلاش بیشتری کند.
با چنین برداشتی، حذف توان‌خواهان جامعه پذیرفتنی نیست. حتی تا سال‌ها پیش، کارشناسان حوزه آموزش و پرورش معتقد بودند به بهانه قراردادن امکانات خاص برای کودکان توان‌خواه جامعه، باید مدارس آنها را در دوره کودکی و نوجوانی از دیگر همسالان خود جدا کرد تا اهداف آموزشی برای آنها بهتر محقق شود؛ اما چنین تفکری، آفتی نابخشودنی به همراه دارد. در این تفکر، همسالان عادی این گروه سنی از کودکی با دوستان توان‌خواه خود مواجه نمی‌شوند و شکل برخورد با آنها را فرانمی‌گیرند. در چنین جامعه‌ای، اگر توان‌خواهان نیز مهجور شوند، از موج مثبت و آموزش‌های معمول همسالان خود محروم می‌شوند.
در واقع یک پایتخت متمدن مثل تهران، باید آغوش خود را برای این گروه اقلیت جامعه با عشق باز کند تا با معاشرت با توان‌خواهان پرتوان جامعه، هم بیاموزد و هم بیاموزاند، هم رشد کند و هم رشد دهد.
