کارگردان کهنه‌کاری که دلش برای روزهای قدیم سینما تنگ نمی‌شود

اسطوره‌ ژانر وحشت جسمی می‌گوید که «دلتنگ کار با فیلم آنالوگ نیست»؛ زیرا «برش و تدوین آن کابوس بود.»دیوید کراننبرگ عجله‌ای ندارد نخستین نفری باشد که برای دیدن بلاک‌باستر بعدی به سینما می‌رود.
این کارگردان، نویسنده و بازیگر در گفت‌وگوی اخیرش با جیم جارموش برای مجله اینترویوگفت که تجربه جمعی سینما رفتن را ترجیح نمی‌دهد.
او در ابتدا اشاره کرد که بخشی از دلیلش این است که به‌خاطر شنوایی‌اش «همه‌‌چیز را با زیرنویس» تماشا می‌کند و اینکه «اوضاع پارکینگ در تورنتو چندان خوب نیست»، سپس توضیح داد چرا «سال‌ها پیش رفتن به سینما را کنار گذاشت.»
کراننبرگ توضیح داد: «من فقط هرازگاهی، عمدتا در جشنواره‌های فیلم، فیلم‌ها را در سالن‌های واقعی می‌بینم و متوجه شده‌ام که کیفیت نمایش همیشه خوب نیست. یادم می‌آید در ونیز روی صحنه کنار اسپایک لی و چند نفر دیگر بودم. او درباره سینما به مثابه کلیسا صحبت می‌کرد، درباره‌ جنبه‌ مذهبی کل ماجرا. و من گفتم: «اسپایک، من دارم «لورنس عربستان» را روی ساعت هوشمندم می‌بینم و هزار تا شتر آنجاست. می‌توانم همه‌شان راببینم.» البته شوخی می‌کردم، ولی منظورم این بود که تجربه‌ سینما برایم آن‌قدرها خاص نیست. شاید به‌خاطر این است که سنم بالاتر رفته، آن حس جمعی رادیگر ندارم.»
کارگردان فیلم «کفن‌ها» همچنین ظاهرا از پیشرفت فناوری در سینما بسیار خوشحال است؛ چراکه این پیشرفت‌ها امکان کنترل خلاقانه‌تری را فراهم کرده‌اند.
او گفت: «می‌بینم که آدم‌ها درباره‌ استریم کردن خیلی پرشور حرف می‌زنند، همانطور که ما بعد از دیدن فیلم توی سینما هیجان‌زده می‌شدیم. این تجربه فرق کرده، ولی فکر نمی‌کنم بدتر شده باشد. همچنین دلم برای کار با فیلم (آنالوگ) تنگ نشده. برش و تدوینش برای من کابوس بود. خیلی محدودکننده بود. الان کنترل خیلی بیشتری داریم و البته، وقتی فیلم می‌سازید تا حدی آدم‌های کنترل‌طلبی هستید.» او در پایان افزود: «برای فیلم‌های قدیمی نوستالژی دارم، ولی آن نیاز اسپیلبرگی برای فیلمبرداری روی نگاتیو فیلم را ندارم.»‌