دیگر کمتر کسی است که نداند سلامت روان هم مانند سلامت جسم باید در برنامه‌ریزی‌های روزمره مورد توجه قرار بگیرد. امیرالمومنین(ع) در نهج‌البلاغه چند بیماری روحی را نام برده و برای هر کدام نسخه‌ای مناسب پیچیده‌اند. می‌توانید برخی نکات مطرح شده در نهج‌البلاغه را در ادامه بخوانید:
بیماری ناامیدی
حضرت علی(ع) می‌فرمایند: «اگر ناامیدی بر‌کسی وارد شود، باعث تأسف خوردن می‌شود.» (حکمت۱۰۸) امام در وصف امیدواری به خدا و ناامیدی از رحمت الهی، امیدبستن به غیرخداوند را دیوانگی می‌داند. با استناد به صحبت‌های امیرالمومنین(ع) می‌توان گفت که ایشان، بیماری ناامیدی را از طریق صبر، توکل بر خدا و دعا و نیایش قابل درمان می‌دانستند.
بیماری غفلت
امیرالمومنین(ع) در خطبه 153فرموده‌اند: «از خواب غفلت بیدار شو و از شتاب‌نمودن پرهیز کن.» ایشان در خطبه‌های 214و 222نیز به راه‌های درمان این بیماری روحی اشاره می‌کنند و به این ترتیب باید گفت که اطاعت از خداوند و یاد پروردگار، دارویی برای درمان حجاب‌های باطنی است که رشد آن از غفلت ناشی شده است.
بیماری کبر
امیرالمومنین(ع) در خطبه 192توصیه می‌کند که انسان از تکبر و تفاخر حذر کند؛ زیرا سبب کینه و رشد وسوسه‌های شیطانی می‌شود. امام علی(ع) در همان خطبه در مورد رفع «بیماری کبر» فرموده‌اند: «تواضع و فروتنی در برابر دیگران ضد‌تکبر است.»
نسخه نهج‌البلاغه برای بیماری‌های روحی
در همینه زمینه :
