پویش شازده کوچولو

شازده‌کوچولو در اثر ماندگار آنتوان دو سنت اگزوپری، عاشق سیاره‌اش بود؛ چون در آنجا گلی داشت که آن را کاشته و اهلی کرده بود. او معتقد بود اگر در سیاره‌ای گلی داشته باشی که تو آن را کاشته باشی، وقتی حتی در سیاره‌ای دیگر هستی، تماشای آسمان شب برای تو شیرین خواهد شد؛ چون وقتی به آسمان نگاه می‌کنی، به این امید هستی که گلت را ببینی، پس همه ستارگان برای تو مثل شکوفه‌های گل می‌شوند و...
شاید ایده پویش «نفس‌های تازه شهر» با شعار «هر نوزاد یک درخت» هم همین نگاه شازده‌کوچولو را دنبال می‌کند؛ اینکه هر نوزاد پایتخت، وقتی متولد می‌شود، صاحب نهالی شود و آن نهال را به نام خودش در بوستانی بکارد و گهگاهی به آن سر بزند و چون نهال او در این محله و شهر و سرزمین و سیاره است، وقتی بزرگ شد، محله و شهر و سرزمین و سیاره‌اش را بیش از گذشته دوست داشته باشد.
حالا این پویش، دوره چهارمش را سپری می‌کند و در همه ۳۵۳‌محله پایتخت در حال برگزاری است و تا پایان اردیبهشت‌ هم ادامه دارد.