شعارهای سیاسی در روز تاریخی محله
انتقال پیکر مرحوم غلامرضا تختی از هتل آتلانتیک تهران به سردخانه قبرستان تاریخی ابن‌بابویه و حضور گسترده مردم در مراسم خاکسپاری او، یکی از مهم‌ترین و به‌یادماندنی‌ترین روزهای تاریخ محله صفائیه به‌شمار می‌رود.با گذشت بیش از 5دهه از درگذشت پرماجرای جهان پهلوان تختی، خاطرات و نقل قول‌های فراوانی در‌باره این ماجرا روایت می‌شود، اما روایت‌های کمتر شنیده‌شده را باید از زبان ساکنان قدیمی صفائیه که در همسایگی گورستان ابن‌بابویه به سر می‌بردند شنید. ناصر رمضانی، کشتی‌گیر پیشکسوت که سابقه قهرمانی در مسابقات کشوری در سال‌های قبل از پیروزی انقلاب را دارد، شاهد زنده همه اتفاقاتی بوده که در حاشیه خاکسپاری غلامرضا تختی در قبرستان ابن‌بابویه رخ داده است. او در این‌باره می‌گوید: «وقتی خبر فوت غلامرضا تختی در 18دی 1346منتشر شد من در اردوی مسابقات قهرمانی کشور بودم. باور نمی‌کردیم که آقا تختی خودکشی کرده باشد و به همین دلیل با ناصر محمدی، یکی دیگر از کشتی‌گیران قدیمی ری، به گورستان ابن‌بابویه رفتیم تا از صحت و سقم ماجرا باخبر شویم. وقتی به غسالخانه رسیدیم حدود 200تا 300نفر بیشتر آنجا نبودند اما بعد از انتقال به آرامگاه شمشیری و هنگام تدفین، جمعیت به چند هزار نفر رسید. مردم مثل سیل به صفائیه و قبرستان ابن‌بابویه سرازیر شدند و بدون تردید یکی از شلوغ‌ترین روزهای تاریخ صفائیه رقم خورد. همچنین در هفتمین روز فوت آقای‌تختی، نیروهای نظامی و امنیتی از ورود گسترده مردم به صفائیه و قبرستان ابن‌بابویه جلوگیری می‌کردند، اما دانشجویان معترض به هر ترتیبی خودشان را به این مکان رساندند و شعارهایی مثل «خودکشی تختی؛ دروغ ننگین سال» سر دادند. نیروهای گارد اجازه برگزاری مراسم شب‌هفت در صفائیه را ندادند و در میدان صفائیه مردم را مورد ضرب و شتم قرار دادند تا جمعیت را متفرق کنند. به این ترتیب، اعتراض‌های صفائیه به سمت مراسمی که به مناسبت هفتمین روز درگذشت تختی با حضور گسترده مأموران امنیتی رژیم پهلوی در تهران تدارک دیده بودند، سرازیر شد.»
