راهنمای مصون ماندن از سارقان اتوبوسی

علی‌الله سلیمی، روزنامه‌نگار

«گوشی‌ام نیست... گوشی‌ام را زدند.» این عبارات کوتاه برای بسیاری از مسافران خطوط اتوبوس تندرو یا همان «بی‌آرتی» در مسیرهای شلوغ شهر جملات آشنایی است که در بیشتر روزها از زبان مسافران مختلف شنیده می‌شود.
 به‌عنوان کسی که هر روز با این وسیله نقلیه عمومی در شهر تهران تردد می‌کنم، بارها این جمله‌ها را از زبان افراد مختلف شنیده‌ام که اغلب آنها مسافران ثابت و دائمی این خطوط نیستند و برخی هم برای نخستین بار است که سوار اتوبوس‌های تندرو می‌شوند و طبعاً سارقان هم با مهارتی که در کار خود دارند، این افراد تازه‌وارد را در کابین‌های اغلب شلوغ اتوبوس‌ها به راحتی شناسایی می‌کنند و در فرصتی مناسب دست به سرقت گوشی تلفن همراه آنها می‌زنند.
مسافران ثابت و همیشگی این خطوط با توجه به مشاهدات همیشگی خود از واکنش‌های آنی و معمولاً متأثرکننده افرادی که گوشی تلفن آنها در داخل اتوبوس به سرقت می‌رود، کیف و جیب‌شان را محکم می‌چسبند تا خطر آنها را تهدید نکند. از این افراد می‌توان به‌عنوان مسافران حرفه‌ای اتوبوس‌های تندرو یاد کرد که مهارت تردد با این وسیله نقلیه عمومی را بدون اینکه اقلام قیمتی‌شان به سرقت برود، دارند. آنها معمولا گوشی و سایر اقلام قیمتی و اسنادی خود را درون کیف دستی یا کوله‌پشتی قرار می‌دهد و آن را جلوی روی خود به سینه می‌چسبانند و از ابتدای مسیر تا انتها همواره حواس‌شان به کیف و محتویات داخل آن هست. این شیوه مراقبتی را می‌توان از این افراد یاد گرفت و هنگام مسافرت با اتوبوس‌های درون‌شهری به‌کار برد.
شیوه مناسب دیگر برای پیشگیری از سرقت گوشی تلفن همراه و سایر اقلام قیمتی و اسنادی، در دست گرفتن این اقلام هنگام سوار شدن به اتوبوس در مسیرهای شلوغ است؛ چرا‌که جیب‌های کت، شلوار، مانتو و حتی جیب کیف مسافران برای سارقان نقاط مناسبی برای سرقت محسوب می‌شود که باید این نقاط حساس را از اشیای قیمتی خالی کرد تا شانس دسترسی سارقان به اشیای قیمتی کاسته شود. همچنین در معرض دید قرار ندادن گوشی و سایر اشیای قیمتی و حتی طلا هنگام مسافرت از دیگر اقدامات پیشگیرانه است که مانع از سرقت اموال مسافران در داخل اتوبوس‌های درون‌شهری می‌شود.