زندگی
آفیس فوری
درباره اجاره‌های ساعتی تا ماهانه میزهای کار اشتراکی که کیفیت و موقعیت‌های معمولی و وی‌آی‌پی دارند
سحر جعفریان عصر- روزنامه نگار
رو به افزایش و تکثیر در نشانی‌های پراکنده و بسیارند؛ از ساختمان‌های معمولی و اداری مرکز شهر گرفته تا بام برج‌ها و میان کارخانه‌های متروک و حتی باغ‌عمارت‌های تاریخی. فضا و میزهای کار اشتراکی که حالا با چنین اقبال رو به افزونی مواجه شده‌اند، یا ساده و ارزانند یا وی‌آی‌پی و گران. از اجاره ساعتی، روزانه، هفتگی و ماهانه به مبالغ چندصدهزار‌تومان تا چند ده میلیون تومان و با مستأجرانی که یا عادت به آسان و ارزان گذراندن امور دارند و از سر همین عادت‌هاست که دفتر کار اشتراکی را بر جای محل کار شخصی ترجیح می‌دهند یا چون دوستدار مدهای اجتماعی‌اند، تجربه فعالیت و اشتغال در فضاهای متفاوت کار اشتراکی را می‌پسندند.
دبدبه و کبکبه تلنت گاردن‌های اشتراکی
کرکره این فضاهای کوچک، موقتی و پویا در کشورهای گوناگون ابتدا با دور هم جمع‌شدن افرادی که عمدتا برنامه‌نویس یا هکر بودند حدود دهه 60میلادی بالا رفت. در ایران نیز تب اوقات گذراندن در فضاهای کار اشتراکی دهه 90 خورشیدی بالا رفت. درست همزمان با سود افتادن به دخل نخستین شرکت‌های کوچک استارت‌آپی، مراکز کارآفرینی خرد و البته فریلنسرها یا همان آزادکارها که همیشه ترجیح‌شان حضور در فضایی متفاوت بوده و هست. در گذر این زمان چند ساله نیز برای اینکه تب فضاهای کار اشتراکی کم نشود، آن را با الصاق عناوین و اسامی متعددی، دبدبه و کبکبه دادند: «میزهای کارگروهی»، «تلنت‌گاردن»، «ورکینگ اسپیس»، «کو ورکینگ»، «میزهای کار شبکه‌ساز» و شماری دیگر.
کار میان جمع یا کار در وی‌آی‌پی؟!
اغلب‌شان دانشجو، پژوهشگر، ایده‌پرداز، فریلنسر، خویش‌فرما، پیمانکار مستقل و متخصص، مالک یا سرمایه‌گذار استارت‌آپی نوپا و جمع‌و‌جور، همکار و کارآفرین خردند که سعی دارند با هزینه اندک از امکانات متنوع فضاهای کار اشتراکی برخوردار شوند؛ اتفاقی که گاه به‌گفته برخی از آنها به حاشیه کشانده می‌شود. حمید، صاحب استارت‌آپی محیط‌زیستی است که ماهی یک‌بار با دوستانش، میزی معمولی برای انجام پروژه‌های مرتبط با استارت‌آپ‌شان اجاره می‌کند: «بعضی‌ها به‌خاطر شو یا نمایش احوالات خودشان یا برای کسب سود و صرفه مالی بیشتر، زلف فضا و میز کار اشتراکی را هم به تجمل و مد و لوکس‌نمایی گره می‌زنند... باکس یا میزهای کار اشتراکی آن هم با اجاره‌های ساعتی میلیونی آگهی می‌کنند! چرا؟ چون چهارتا خدمات غیرضروری مثل دیزاین، ظرفیت، وی‌آی‌پی با خدمات پذیرایی و تفریحی، موقعیت جغرافیایی (برج، مجتمع اداری، باغ‌عمارت‌های تاریخی)، روزهای هفته و مناسبت‌های خاص و منشی یا دستیار اختصاصی می‌اندازند تنگش... درصورتی که ماهیت فضا و میز کار اشتراکی مشخص است.» سامان با ماژیک بر وایت‌برد شیشه‌ای، چیزی می‌نویسد و می‌رود توی حرف حمید: «بی‌انصاف نباش دیگر؛ یعنی فرقی نمی‌کند فضا و میز کارت کجا باشد؛ وسط باغ سبز یا گوشه‌ای از برج با ویوی ابدی؟ والله که آدم توی آن فضاها، خلاق‌تر است.»