محلیخوارها افرادی هستند که تلاش میکنند مواد غذایی مصرفی خود را از منابع محلی تهیه کنند. منظور فقط لبنیات محلی نیست، بلکه محصولات خوراکی تهیه شده در شعاع 100 تا 250 کیلومتری محل زندگی است. انتخاب محصول محلی، نیاز به حملونقل طولانی و مصرف سوخت فسیلی را کاهش میدهد، در نتیجه انتشار گازهای گلخانهای کمتر میشود؛ مثلا برای حمل یککیلوگرم آووکادو با کشتی از آمریکای جنوبی به اروپا بین 0.3 تا یککیلوگرم کربن تولید میشود و به همین نسبت حمل موز از فیلیپین، هند، اکوادور و... به ایران میتواند همین میزان کربن وارد جو کند. محلیخوارها میوه و سبزیجات را در خارج از فصل رویش نمیخورند، یعنی برای توتفرنگی حاضر نیستند که سر از بازار روز تجریش درآورند و میل به خوردن دارگون فروت هندی هم ندارند.آنها منتظر بهار و توتفرنگیهای کردستان میمانند.
محلیخوارها چه کسانی هستند؟
در همینه زمینه :