آخر خط قطارهای موزهای
مجللترین نادیده ایستگاه راهآهن تهران همین نقطه آخرش است؛ واگنخانه قطارهای شاهی یا محل دپوی قطارهای سلطنتی که بسیاری از مسئولان فرهنگی راهآهن یا متخصصان حوزه میراثفرهنگی، توصیه به موزه شدن آن دارند. امتداد چند ریل از متعدد ریلهای راهآهن به زیر سقف واگنخانه میرسد که کلیددارش پیدرپی تذکر میدهد: «عکاسی و فیلمبرداری اکیدا ممنوع است.»
کوپه تفتیش و خدمه سفر
3قطار سلطنتی (آبی ،سرمهای و زرشکی) در واگنخانه استراحت میکنند که کوپههای لوکس آن شامل اتاق کار و جلسه، استراحت نیمروزی، خواب مشرف به سرویس حمام (وان صدفی)، نمایش فیلم، غذاخوری، محل بار و نوشیدنی و واگنهای مربوط به محافظان شامل کوپههایی برای خواب و استراحت، تفتیش و واگنهای خدمهنشین است. آشپزخانههای مدرن با فر و ظرفشویی تا ظروف چینی و کریستال اعلای سرو که آبکاریهای طلا و نقره دارند، میز و صندلیهای درباری، پنکه و رادیو و تلفنهای اختصاصی میان واگن و کوپههایی که کفشان را فرشهای ایرانی زینت داده و پنجرههایشان با پردههایی به پارچههای سفارشی پوشیده شده، جای دارند.