نکونام برگشته؟

امیرمحمد یعقوب‌پور- روزنامه‌نگار

 11‌بازی، 3‌برد، 3‌باخت و 5‌مساوی؛ این آمار ناامیدکننده پیتسو موسیمانه در استقلال است؛ فاتح قهار جام‌ها در قاره آفریقا که با همان پشتوانه برای تغییر حال‌و‌هوای آبی‌ها به ایران آمد و تا مدتی خوشبینی بسیار زیادی هم در موردش وجود داشت، اما هر چه زمان می‌گذرد، کفه ناامیدی‌ها سنگین‌تر می‌شود. حتی 3باخت سنگین و پی‌درپی موسیمانه در نخستین تجاربش روی نیمکت استقلال مقابل خیبر، تراکتور و الهلال هم تمام و کمال به نام کادرفنی قبلی نوشته شد که خب چندان هم عجیب نبود. پس از آن اما خیلی چیزها باید در استقلال تغییر می‌کرد که نکرد.
به جرأت می‌توان گفت آبی‌ها در این مدت فقط یک برد سزاوارانه داشته‌اند و آن هم مقابل فولاد در خوزستان بوده؛ همان مسابقه‌ای که بلافاصله بعد از آن شاهد خلق شایعات شتاب‌زده در مورد تمدید قرارداد موسیمانه بودیم. در غیراین صورت، 2برد حداقلی برابر مس رفسنجان و مس کرمان دسته اولی (در جام حذفی) واقعا چیزی نبود که استقلال برای به‌دست آوردنش حتی نیاز به مربی داشته باشد! این اواخر جنس فوتبالی که استقلال بازی می‌کند هم خوب نیست و اینطور به‌نظر می‌رسد که موسیمانه فقط به فکر کاهش آمار گل‌های خورده تیم است، بدون اینکه نقشه روشنی برای فاز هجومی داشته باشد.
حتی پیش از دیدار با چادرملو هم معلوم بود استقلال دیگر شانسی برای قهرمانی در لیگ برتر ندارد، چرا که اگر صددرصد مسابقات باقیمانده‌اش را می‌برد هم تازه به مجموع امتیازات پارسال می‌رسید. در چنین شرایطی طبیعی است که هواداران و منتقدان انتظار داشته باشند استقلال هجومی‌تر باشد و جوانان فرصت بیشتری برای بازی در آن به‌دست بیاورند. این اتفاقات اما رخ نمی‌دهد و بدون تعارف با این سبک بازی، کسب 6‌امتیاز از 2‌بازی باقیمانده آسیایی برابر الشرطه عراق و الریان قطر را هم نباید قطعی دانست. نکته آخر اینکه این فخرفروشی تکراری موسیمانه به کم‌گل‌خوردن تیم هم کم‌کم دارد آزاردهنده می‌شود. همین پارسال تیم جواد نکونام طی 30‌بازی فقط 15‌گل خورد؛ هر 2‌بازی یک گل. چیز بیشتری عرضه کن مربی!