بر رد آنچه نگفته‌ام تواناترم تا آنچه گفته‌ام

روزی بزرگان و حاکمان چند منطقه، برای مذاکره اجتماع کردند و برای تحکیم روابط خود جلسه‌ای تشکیل دادند. در این جلسه از فواید خاموشی (کنترل زبان) سخن به میان آمد و هر کدام نظریه‌ای دادند.
یکی گفت: «من از کنترل زبان هرگز پشیمان نشده‌ام، ولی از گفتار بسیاری که زبانم به آن حرکت کرده، بارها پشیمان شده‌ام، اما سودی برایم نداشت.»
دیگری گفت: «تا جایی که یادم می‌آید هر وقت سخنی گفته‌ام، آن سخن، مالک من بوده و هرگاه سخن نگفته‌ام، خودم مالک آن بوده‌ام.»
سومی گفت: «از صاحب سخن در شگفتم، چون سخنی که می‌گوید، اگر به‌ خود او برگردد، ضرر می‌رساند وگرنه نفعی به او نمی‌رسد.»
چهارمی گفت: «بر رد آنچه نگفته‌ام، تواناترم تا آنچه گفته‌ام.»
منبع: کتاب«المحجه‌البیضاء» جلد 5، ملامحسن فیض کاشانی