خاندان عطار نیشابوری در شهرری
نقل است که عطار در دوره‌ای به اجبار به ری آمده و در محدوده بقعه سه خواهران در محل امروزی پارک دانش سکنی گزیده است. او مدتی بعد از این شهر رفت اما پسرش در همین ری ماند و صاحب اولاد و فرزند شد. 300سال از سکونت خاندان عطارنژاد که از تبار عطار نیشابوری هستند در شهرری می‌گذرد و آنها بیش از 7دهه در محله سرتخت مسکن و ماوا داشته‌اند. روی سردرهای مغازه‌های عطاری این محدوده رد و نشان آنها مشهود و مهارتشان در این عرصه از گذشته تا به امروز در میان اهالی زبانزد است.
حاج ملاعلیجان صاحب بخشی از زمین‌های اطراف حرم حضرت عبدالعظیم(ع) و از عطاران بنام و قدیمی بازار ری و منزلش در محله سرتخت بود. پسر او حاج‌محمدحسن نیز در همان مغازه پدری به شغل عطاری مشغول شد، بعد از او هم حاج محمدرضا عطارنژاد. عضو انجمن ادبی ایران، شاعر، طبیب، حکیم و در واقع همه خصایص جدش عطار نیشابوری را به ارث برده بود. او توانست هر آنچه میراث اجدادش بود در کتابی با عنوان «ارمغان تندرستی» در زمینه داروهای گیاهی به رشته تحریر درآورد. همچنین «دیوان گوهر معرفت» از تألیفات دیگر اوست.
امیرمحمد عطارنژاد، فرزند حاج محمدرضا و از کاسبان قدیمی این محله، می‌گوید: «خاندان ما به عطار نیشابوری برمی‌گردد و این موضوع مستند و قطعی است. خودم بشخصه نواده پانزدهم «عطار» هستم. پدربزرگ بنده یعنی فرزند حاج ملاعلیجان در کوچه شاه‌غلامان ساکن بود. او عطار و در همین مکان فعلی در بازار قدیم ری، روبه‌روی پاساژ ۱۱۰ مشغول بود. حاج ملاعلیجان ۴ فرزند به نام حاج محمدرضا، حاج محمدتقی، حاج محمدحسین و حاج محمدباقر داشت که معروف‌ترین و برجسته‌ترین آنها، «حاج محمدرضا» بود که در زمینه طب سنتی و گیاهان دارویی فعالیت می‌کرد و بعد از آن فرزندشان کربلایی محمدحسن و بعد از او، پدر من حاج محمدرضا سکاندار این حرفه شد. اکنون هم من میراث‌دار این شغل هستم.»
کاسب خوشنام محله سرتخت، خاطرات قدیمی این محل را چنین روایت می‌کند: «حاج ملاعلیجان یکی از صحن‌های حرم (قبل از بازسازی حرم مطهر) سمت جنوب‌شرقی که الان صحن مصلاست در قدیم به نام باغچه علیجان بود. این باغچه را پدربزرگ پدر من به حرم سیدالکریم(ع) هِبه می‌کند که به نام ایشان هم معروف بود. بعد از او پدر مرحومم در همین مغازه مشغول به‌کار می‌شود. در قدیم پزشک در شهرری کم بود ولی مراجعه‌کننده زیاد. تحقیقات او درباره گیاهان دارویی بسیار گسترده بود. با بیش از 2 هزار گونه گیاه دارویی در دشت و کوهستان آشنایی داشت. او سالی ۳ماه به کوه، دشت و صحراهای اطراف تهران، دماوند و... می‌رفت و از آنجا گیاهان دارویی جمع‌آوری می‌کرد.»
