علاقه علامه شعرانی به مسجد حوض

مسجد «ملا ابوالحسن» یا به قول اهالی محل «مسجد حوض» یکی از مساجد تاریخی و مهم محله اودلاجان است؛ مسجدی که آیت‌الله شعرانی علاقه خاصی به آن داشت.
مسجد حوض هرچند مهجورانه در گوشه‌ای از محله اودلاجان قرار دارد اما قدمت آن گواهی بر اهمیتش است. پیشینه این مسجد به ما می‌گوید که ۱۶۸ سال پیش و در سال 1235شمسی به همت مرحوم ملا ابوالحسن مجتهد تهرانی ساخته  و در سال 1350شمسی یعنی 1392قمری تجدید بنا شده است. اهمیت نام ملاابوالحسن مجتهد تهرانی بر این مسجد از آنجاست که به ما می‌گوید او جد اعلای میرزا ابوالحسن شعرانی بود که با اموال شخصی این مسجد را تأسیس کرد.
آیت‌الله شعرانی(1353-1281ش) که سال‌ها در این مسجد نماز جماعت می‌خواند و جلسات تفسیر قرآن داشت از علمای طرازاول و چندوجهی تهران به شمار می‌رفت. او علاوه بر فقه و اصول و تفسیر و حدیث و فلسفه و ریاضی و عرفان و کلام به زبان‌های فرانسوی، ترکی، انگلیسی و حتی عبری تسلط کافی داشت.
بااین‌حال امروز مسجد آیت‌الله میرزا ابوالحسن که مردم محل آن را به نام مسجد حوض می‌شناسند بسیار مهجور مانده است. حاج‌مرتضی لبانی، قاری، مدرس، مداح و از بازنشستگان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که سال‌ها خادمی این مسجد را کرده است از پیشینه آن بیشتر باخبر است. او می‌گوید: «بنای این مسجد در سال 1273قمری ساخته‌ شده و در سال 1392قمری تجدید بنا شده است. این مسجد در دوران ستم‌شاهی پایگاه انقلابیون بود و آیت‌الله ابوالحسن شعرانی سال‌ها به‌عنوان امام جماعت مسجد در آن نماز جماعت می‌خواندند. جلسات قرآن ایشان در این مسجد بسیار مشهور بود و فعالیت‌های قرآنی من پای منبر ایشان شکل گرفت.»
او درباره نام مصطلح مسجد بین مردم نیز می‌گوید: «مسجد در دهه ۵۰، قبل از تعریض خیابان، حیاطی بزرگ داشت و حوضی هم وسط آن بود. مردم به‌واسطه وجود این حوض، مسجد را به نام مسجد حوض می‌شناختند. البته قدیم هم همینطور بود. خیلی از مکان‌ها را با نام نمادی می‌شناختند. مثلاً تکیه رضاقلی‌خان و... اما در اصل مسجد به نام جد آیت‌الله ابوالحسن شعرانی است و ملک شخصی ایشان هم بوده است که برایش صیغه مسجد خوانده‌اند.»