تیتر یک
پرصدا و کم‌ثمر
روزگار عليرضا بيرانوند و شجاع خليل‌زاده، 2ستاره جنجالي که از دوران اوج به دور هستند و با عملکردشان اين موضوع را به وضوح نشان داده‌اند
امیرمحمد یعقوب‌پور- روزنامه‌نگار
اگرچه صعود تراکتور به مرحله‌حذفی لیگ قهرمانان آسیا (سطح دوم) حتی پیش از بازی برگشت با الوکره هم قطعی شده بود، کم و کیف تساوی این تیم در خانه نماینده قطر، با انتقادات زیادی مواجه شد. تراکتور در این دیدار به شکلی غافلگیرکننده 3بر یک از حریفش عقب افتاد و تنها با درخشش و دبل دقایق پایانی مهدی هاشم‌نژاد بود که از شکست گریخت. این تیم اساسا نیازی به انتقاد از بیرون ندارد، چرا که خود دراگان اسکوچیچ، سرمربی تراکتور در پایان مسابقه به انتقاد از کیفیت کار شاگردانش پرداخت و جبران شکست را تنها اتفاق مثبت بازی دانست. در جریان این توقف غیرمنتظره اما، دست‌کم 2بازیکن تراکتور نمایش بسیار ضعیفی داشتند؛ 2نفری که از قضا سروصدای زیادی دارند و فراوان در کانون توجهات قرار می‌گیرند، اما اشتباهات این اواخرشان بیش از حد شده و به وضوح از دوران افت و افول آنها حکایت دارد؛ علیرضا بیرانوند و شجاع خلیل‌زاده.
نه نگو، بخور!
7گل خورده در 3بازی؛ این آمار آخرین مسابقات ملی و باشگاهی علیرضا بیرانوند است؛ دروازه‌بان پرحاشیه‌ای که به جرأت می‌توان گفت در 2سال اخیر تعداد بازی‌های خوبش به انگشتان یک دست هم نرسیده است. شاید خود او و برخی هواداران افراطی‌‌اش علاقه‌ای به پذیرفتن این واقعیت نداشته باشند، اما بیرانوند رسما در حال سپری کردن دوران افت است؛ به قدری شدید و طولانی که حالا کم‌کم بعضی‌ها دوران فروغش را هم به حضور مدافعان میانی باصلابت پرسپولیس یا سیستم دفاعی کارلوس کی‌روش نسبت می‌دهند. بیرانوند در حالی 3گل از الوکره خورد که روی گل دوم مرتکب یک اشتباه فنی بسیار فاحش شد و روی گل سوم هم مثل خیلی از توپ‌های این دو فصل، دستش از تعقیب بموقع توپ کوتاه ماند! قبل‌تر، او از هر کدام از تیم‌های زیر متوسط قرقیزستان و کره‌شمالی 2گل خورد و البته به یاد بیاورید که چگونه در 2بازی خانگی مقابل پرسپولیس و ذوب‌آهن، روی تنها توپ‌های شلیک‌شده به سمت دروازه‌اش مغلوب شد. این وضع بیرانوند در شرایطی است که در مسابقه حذفی با گل‌گهر سیرجان، حسین پورحمیدی به میدان رفت و چون 2گل خورد، هواداران تراکتور از روی سکو برای اعتراض به او اسم بیرو را صدا زدند!
فقط ژست؟
از آن سو اما وضعیت شجاع خلیل‌زاده هم در تیم‌های ملی و باشگاهی همینطور است. اخراج ناشیانه این مدافع 35ساله در بازی با کره‌شمالی که ورق مسابقه را برگرداند، تا مدت‌ها سوژه نقد بود و خیلی‌ها می‌پرسیدند آیا سرمایه‌گذاری روی این بازیکن برای حضور او در جام‌جهانی بعدی آن هم در 37سالگی منطقی است؟ در همین دیدار با الوکره او روی گل اول حریف مرتکب گاف وحشتناکی شد و عملا به آنها پاس گل داد. در همان بازی لیگی با ذوب‌آهن هم در مرحله اول، ضربه سر بسیار بد و ناشیانه شجاع باعث شد توپ به بازیکنان حریف برسد و مجید علیاری تنها گل بازی را بزند. نرخ اشتباهات خلیل‌زاده واقعا زیاد شده که این البته با توجه به سن و سال او، چندان هم عجیب نیست. آیا واقعا بنا کردن کاخ آرزوهای تیم ملی و تراکتور روی این نسخه از شجاع و بیرانوند، کار درستی است؟
در همینه زمینه :
