تنها بیرون رفتن نوجوان از چه سنی و چگونه؟

بچه‌ها از ابتدای سن نوجوانی یعنی بدو ورود به دوره متوسطه اول، درخواست بیرون رفتن با دوستان و همکلاسی‌هایشان را مطرح می‌کنند، آنها دوست دارند که حس استقلال در رفت‌وآمد یا تفریح با گروه همسالان خود را تجربه کنند و اغلب والدین در مقابل این درخواست، دچار نگرانی و اضطراب شدید می‌شوند و راحت‌ترین پاسخ یعنی «نه» را مطرح می‌کنند. اما باید در این زمینه چه کرد؟

اولین گام
درک این نیاز فرزندمان است. اینکه کنش او کاملا طبیعی است و در حال تلاش برای کسب استقلال و ورود به دنیای بزرگسالی است.


دومین گام
پاسخ به این چند پرسش است، با چه کسانی می‌خواهد گردش، تفریح یا همراهی در مسیر را تجربه کند.
  آیا مسیر و مکان رفت‌وآمد او امن است و آن را می‌شناسد؟
  هنگام گم‌شدن باید چه‌کاری انجام دهد؟
  آیا می‌تواند روابط دوستانه را مدیریت و درصورت لزوم از مهارت نه‌گفتن استفاده کند؟
  آیا گوشی همراهش است تا در مواقع لزوم با شما تماس بگیرد؟

سومین گام
قدم به قدم پیش‌ بروید تا هردوی شما احساس راحتی بیشتری داشته باشید؛
مثلا او را در ورودی محل شهربازی یا سینما پیاده و مقابل در خروجی او را سوار ‌کنید.
از او بخواهید با وسیله نقلیه عمومی تردد کند و به‌همراه دوستانش به سینما برود و هنگام برگشت، شما مقابل خروجی سینما منتظرش بمانید.
با او بر سر بازه زمانی تفریح یا رفت‌وآمد توافق کنید تا در چارچوب قرار بگیرد.
قبل از رفتن فرزندتان به مکان‌های گردشی و تفریحی سالم بودن محیط را ارزیابی کنید.