هنر عروسکی مقاومت

جمع بچه‌ها، خنده‌های ریز‌ریز، تماشا، دست‌زدن، هورا کشیدن و یکهو پناه‌گرفتن و چند لحظه بعد، دوباره جمع‌شدن و دوباره خندیدن! اینجا غزه است، شهری زنده، شهری پر از زندگی، شهری که کودکانش به همه تاریخ، ایستادگی و مقاومت می‌آموزند.
«مهدی کریره» البته سال‌ها پیش، کودکی‌اش را در همین سرزمین سپری کرده؛ اما حالا برای بزرگداشت کودکان غزه و برای اینکه لبخند، حتی زیر بمب‌های بی‌رحم، روی لبان قشنگ بچه‌های سرزمینش نخشکد، نمایش عروسکی اجرا می‌کند؛ آن هم هر روز، هر جا و هر لحظه! او می‌گوید: «کودکان سرزمینم به این هنر شگفت‌انگیز نیاز دارند. وقتی عروسک‌ها ظاهر می‌شوند، پچ‌پچ‌ها و لبخندها آغاز می‌شود و خنده‌ها اوج می‌گیرد. پسری یا دختری به یکی از شخصیت‌ها نزدیک می‌شود تا سلام کند و همه با شادی به آسمان لبخند می‌زنیم.» البته بمب‌ها، خانه و کارگاه نمایش عروسکی مهدی را ویران کرده‌اند، اما دل او را هیچ‌کس نمی‌تواند خراب کند. دل او به عشق سرزمینش همیشه آباد است و در آن امید و آرزو می‌کارد. او با تکه‌چوب‌ها، پارچه‌های کهنه، قوطی‌های خالی و خرده‌ریزهای پراکنده تا می‌تواند عروسک می‌سازد و آنها را هر روز و هر جا که بتواند‌ در مقابل دیدگان خندان و پر امید بچه‌های شهرش، می‌چرخاند و می‌گرداند تا بچه‌ها جمع شوند و گرد مرگ را با صدای خنده‌هایشان از دل بزدایند و در میان خرابه‌ها، جشنواره زندگی راه بیندازند. نمایش‌های عروسکی او حالا این روزهابه نماد هنر مقاومت تبدیل شده. او می‌گوید: «ما اینجا هستیم و بمباران می‌شویم؛ اما شادی می‌آفرینیم و در میان ویرانه‌ها، به‌دنبال زندگی می‌گردیم.»