باور تدریجی یک رویا

آینتراخت فرانکفورت، آخرین باشگاه مهدوی مهدوی‌کیا در بوندس‌لیگا بود اما رابطه موشک و هامبورگ در هیچ شرایطی قطع نشد. او با لباس آینتراخت، در ورزشگاه خانگی هامبورگ مورد تشویق قرار گرفت و بعد از بازنشستگی، چندین‌بار در دیدارهای خیریه با لباس هامبورگ به‌میدان رفت و در فهرست‌های منتخب این باشگاه قرار گرفت. تیم آلمانی برای اولین‌بار، طعم سقوط از بوندس‌لیگا را چشیده و حالا برای بازگشت به روزهای خوب، روی ستاره‌های سابقش حساب می‌کند. مهدی مهدوی‌کیا در سال‌های درخشان هامبورگ، بخشی از این باشگاه بود و هشت سال برای این تیم به میدان رفت. او چند سال قبل مربی تیم نوجوانان هامبورگ شد و حالا به عنوان مربی، در تیم زیر 21 سال باشگاه فعالیت می‌کند. این مهم‌ترین تجربه مربیگری مهدی به‌شمار می‌رود. او در هامبورگ دستیار اشتفان وایس خواهد بود و اگر در این پست موفق باشد، شاید به‌زودی روی نیمکت بزرگسالان باشگاه نیز دیده شود. 
موشک فوتبال ایران، مسیر پیشرفت در مربیگری را به‌آرامی پشت سر می‌گذارد. بسیاری از ستاره‌های نسل نود و هشت فوتبال ایران اما مثل او فکر نمی‌کردند. علی دایی درست بعد از پایان دوران بازی، به‌پیشنهاد تیم‌ملی پاسخ مثبت داد. شاید اگر آن تجربه تلخ و ناامیدکننده نبود، شهریار می‌توانست در شرایط فعلی گزینه خوبی برای جانشینی کارلوس کی‌روش باشد. حمید استیلی در بدترین زمان ممکن نیمکت پرسپولیس را انتخاب کرد و به سختی شکست خورد. درست مثل علیرضا منصوریان که قبل از به‌دست آوردن تجربه لازم، هدایت استقلال را برعهده گرفت و از این باشگاه اخراج شد. خداداد عزیزی و علی کریمی نیز به‌جای حضور مستمر در کلاس‌های مربیگری و کار کردن به‌عنوان دستیار، ترجیح می‌دادند از اولین فرصت‌ها برای سرمربیگری استفاده کنند. حتی افشین پیروانی، نعیم سعداوی و محمدخاکپور، تصمیم‌هایی برای خودشان گرفتند که در نهایت تنها پشیمانی به‎‌همراه داشت و آینده شغلی آن‌ها را به بن‌بست برد. همه این چهره‌ها در «عجول‌بودن» برای سرمربیگری تفاهم داشتند اما مهدی مهدوی کیا، خلاف جهت آب شنا کرد. او با توجه به اعتباری که در فوتبال ایران به‌دست آورده بود، می‌توانست به‌راحتی سرمربی یک تیم لیگ برتری شود اما بلیت بخت‌آزمایی‌اش را نسوزاند و ترجیح داد زمان بیشتری  را برای یادگیری اصول مربیگری سپری کند. 
پپ گواردیولا که حالا به‌عنوان بهترین مربی دنیا شناخته می‌شود، در یک روند طولانی‌ و کشدار سرمربی بارسا شد. او یک سال تمام در کلاس‌های مربیگری حضور پیدا کرد، یک سال در لاماسیا مشغول به‌کار شد و قرار بود در سال سوم، دستیار رایکارد شود. اخراج زودهنگام رایکارد سرمربیگری پپ را یک سال جلو انداخت اما با این وجود باشگاه زمان زیادی را برای ساختن پایه‌های تفکر او صرف کرد. حالا سرمایه‌گذاری هامبورگ روی مهدوی‌کیا، می‌تواند برای فوتبال ایران نیز مفید و موثر باشد. او بعد از سپری کردن بهترین دوره‌های مربیگری، دستیاری را تجربه می‌کند و در ایران نیز با راه اندازی آکادمی کیا، به‌پرورش استعدادهای جوان مشغول است. مهدی برای هیچ چیز «عجله» ندارد اما با ادامه این روند منطقی و جذاب، او در آینده یکی از گزینه‌های نشستن روی نیمکت تیم‎ملی ایران خواهد شد. مهدوی‌کیا هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری در جایگاه یک مربی دارد. جزئیاتی که بسیاری از هم‌نسل‌های او فراموش کردند  تا به‌واسطه همین فراموشی، فرصت ایده‌ال پیشرفت را از دست بدهند.