رواج بازی فرنگی در پارک‌شهر
نام: دبلنا
موقعیت: سنگلج
***
برخی بازی‌ها و سرگرمی‌های به‌اصطلاح فرنگی که ریشه‌ای در سنت‌های تهران‌نشین‌های قدیم نداشته از دوره پهلوی اول در پایتخت رواج پیدا کرد و دست بر قضا مورد توجه قشر قابل ملاحظه‌ای هم قرار گرفت. دبلنا ( یا دبرنا)را باید در فهرست چنین بازی‌هایی قرار داد که طبق شواهد مکتوب از دوره پهلوی اول بین مردم تهران رواج پیدا کرد.
بازی دبلنا بیش از هر محله دیگری در سنگلج طرفداران پر و پا قرصی پیدا کرد و باغ سنگلج که بعدها به نخستین پارک عمومی تهران تبدیل شد، نخستین جایی بود که از دبلنابازهای تهرانی میزبانی کرد. نصرالله حدادی، تهران‌پژوه، درباره سابقه این بازی در تهران می‌گوید: «آنطور که جعفر شهری در کتاب‌هایش روایت کرده، دبلنا در دوره زیست او یعنی در دوره پهلوی اول در تهران رواج داشته و قطعاً یک بازی فرنگی است. شیوه بازی اینگونه بود که عده‌ای با کارت‌هایی که در دست داشتند دور هم جمع می‌شدند و یک نفر تاس‌ها را روی زمین رها می‌کرد. اگر تاس‌ها با کارت‌هایی که در دست یکی از شرکت‌کننده‌ها همسان بود آن نفر با صدای بلند می‌گفت «دبلنا!» و برنده می‌شد. این بازی گروهی در دهه 40به‌شدت در تهران رواج پیدا کرد و پارک‌شهر در همان برهه به پاتوق دبلنابازهای تهران تبدیل شد.» پارک شهر از ابتدای دهه 40در قرق جوان‌ها و نوجوان‌هایی بود که از کشف یک بازی دسته‌جمعی ذوق‌زده بودند. آنها دور تا دور پارک را حصار کشیدند و تقریباً راه عبور و مرور مردم عادی و خانواده‌ها را مختل کرده بودند. حدادی درباره روزگار سنگلج و پارک‌شهر در آن سال‌ها می‌گوید: «جوان‌های تهرانی طوری پارک‌شهر را محصور کرده بودند که راه نفوذ به داخل پارک با عبور از بالای نرده‌های فلزی هم امکانپذیر نبود و درهای ورودی هم در کنترل آنها بود. بلندگوهای زیادی هم در نقاط مختلف پارک نصب کرده بودند تا صدای کسی که می‌گوید «دبلنا» رسا باشد. این شواهد نشان می‌دهد که دبلنا یک بازی دسته‌جمعی بزرگ بوده و در پارک‌شهر ناظر و داور هم داشته است.»دبلنا در سال‌های پایانی دهه40و رفتن این بازی به سمت شرط‌بندی طرفداران این بازی ترجیح می‌دادند دور از انظار عمومی بازی کنند. حدادی، مکروه‌بودن بازی با تاس را دلیل اصلی پنهانی‌شدن دبلنا در پارک‌شهر می‌داند: «در دوره پهلوی اساس بازی‌هایی که با تاس انجام می‌شد قمارگونه بود و از نگاه عموم کراهت داشت. به همین دلیل اهالی سنگلج در اواخر دهه 40به‌شدت معترض شدند. »
