کاشت دندان مناسب همه نیست

آرش نهاوندی

ایمپلنت، لمینت، جراحی دهان، روکش‌ها و ارتودنسی از گران‌ترین درمان‌های دندانپزشکی در دنیا به شمار می‌روند، اما یکی از کاربردی‌ترین آنها ایمپلنت است که می‌تواند برای افراد با بی‌دندانی کامل‌، تک دندان یا چند دندان از دست رفته استفاده شود؛ چون از دست دادن حتی یک دندان می‌تواند آثار منفی بر زیبایی لبخند، اختلال در عملکرد جویدن و مشکلات گوارشی و حتی اعتماد به نفس افراد بگذارد. براساس آخرین آمار اعلام شده از سوی وزارت بهداشت، بخشی از افراد ۳۰ تا ۴۰ساله در ایران ۱۲تا ۱۳دندان از دست‌رفته دارند و در گروه سنی بالای ۶۵ سال هم بیش از ۵۵درصد افراد دیگر هیچ دندانی برایشان باقی نمانده است. اما تامین هزینه‌های 20تا 50میلیون تومانی کاشت ایمپلنت برای هر دندان به‌راحتی قابل تامین نیست و برخی افراد به دلایل خاص نمی‌توانند از آن بهره‌مند شوند. انجام این درمان هم نیازمند پروتکل‌های خاص است و با وجود کاربردی بودنش در تامین یک دندان تقریبا دائمی، برای تمامی افراد توصیه نمی‌شود. دکتر علی تاجرنیا، عضو هیات مدیره‌جامعه دندانپزشکی ایران در گفت‌وگو با همشهری تندرستی در این‌باره به نکات جالبی اشاره می‌کند و اینکه برای چه کسانی ایمپلنت توصیه نمی‌شود.


سیگاری‌ها مجاز نیستند
تاجرنیا درباره تاریخچه ورود ایمپلنت به ایران می‌گوید: ایمپلنت‌های دندانی، درمان جدیدی است که از حدود 50سال پیش وارد حوزه دندانپزشکی و نخستین درمان این حوزه در ایران هم حدود 35سال پیش انجام شده است. این درمان به‌طور عام برای عمده مردم قابل انجام است، اما چند گروه هستند که ایمپلنت درباره آنها توصیه نمی‌شود.»  او ادامه می‌دهد: «اولین گروه افرادی هستند که مصرف بالای سیگار دارند. مصرف دخانیات به میزان بالا موجب عدم‌استخوان‌سازی مناسب در ایمپلنت‌ها می‌شود و درواقع در درازمدت تحلیل و لق شدن استخوان را رقم می‌زند؛ به همین دلیل برای چنین افرادی ایمپلنت تجویز نمی‌شود؛ البته مواردی هم هستند که با کاهش مصرف سیگار از این درمان استفاده کرده و جواب خوبی گرفته‌اند.»

اهمیت برند معتبر
تاجرنیا یکی از فاکتورهای مهم در موفقیت ایمپلنت درمانی را اجناس مناسب مورد استفاده عنوان می‌کند و می‌گوید: «ایمپلنت‌ها هم باید مانند بسیاری از اجناس دیگر حداقل استاندارد را داشته باشند. این محصولات چون با بافت بدن سروکار دارند، از نظر مسائل ایمنی جزو موارد با حساسیت بسیار بالا درنظر گرفته‌ شده‌اند و ساخت آنها بسیار های‌تک است؛ به همین دلیل باید از شرکت‌هایی خریداری و تامین شوند که اعتبار لازم را داشته باشند.»  او تأکید می‌کند: «البته این مسئله به‌معنای آن نیست که تفاوت ایمپلنت‌ها منجر به ناموفق بودن درمان می‌شود؛ چون ‌موفق نبودن درمان دلایل مختلفی دارد، اما یکی از فاکتورها کیفیت محصولی است که مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ به همین دلیل توصیه می‌شود که بیماران از ایمپلنت‌هایی استفاده کنند که برند معتبر دارند یا شرکت‌های تولید و تامین‌کننده آن خدمات مناسب ارائه می‌کنند.»  تاجرنیا در پاسخ به این سؤال که پیشنهاد ایمپلنت‌های ارزان به‌دلیل کیفیت بد آنهاست، می‌گوید: «اگر یک برند معروفیت زیادی داشته باشد، گاهی شاهد هستیم که برخی سودجویان درباره آنها هم تخلفاتی دارند. یکی از نشانه‌های تشخیص جنس اصلی از تقلبی هم تفاوت قیمت‌های زیادی است که در یک محصول ارائه می‌شود.»

شرط موفقیت
به‌گفته تاجرنیا 3عامل در موفقیت و ماندگاری ایمپلنت‌ها مؤثر است؛ اول انتخاب جنس درست، دوم انجام آن توسط فرد متخصص و آموزش‌دیده و سوم نگهداری خوب از آن توسط بیماران. البته به‌طور کلی ایمپلنت مزیت است و آسیب چندانی ندارد؛ مگر خطایی در مواد و جنس ایمپلنت وجود داشته باشد یا دندانپزشک آن را به‌درستی انجام ندهد.

 این گروه دیابتی نتیجه نمی‌گیرند  
تاجرنیا گروه دیگری را که نمی‌توانند از این روش درمانی استفاده کنند، برخی از مبتلایان به دیابت معرفی می‌کند و می‌گوید: «افراد دیابتی که قند غیرقابل کنترل یا قند خون با نوسان زیادی دارند، استخوان‌سازی در دهان آنها بسیار دشوار صورت می‌گیرد؛ به همین دلیل جزو کسانی هستند که عدم‌تجویز دارند.»  به‌گفته عضو‌هیات مدیره‌جامعه دندانپزشکی ایران، ایمپلنت‌ها در داخل استخوان لثه قرار داده می‌شوند و رمز موفقیت آنها این است که دورشان استخوان‌سازی صورت بگیرد تا به‌خوبی جا بگیرند. زمانی که این مسئله به‌دلیل مطرح‌شده، صورت نمی‌گیرد، به‌طور حتم درمان مناسبی هم وجود نخواهد داشت.