شام ایرانی، مافیا، پاگشا یا مسابقه حرفه‌ای آشپزی؟
اولین قسمت از سری جدید شام ایرانی در حالی منتشر شد که نظرات منفی درباره‌اش بسیار است
سعید ابوطالب در ادامه ساخت رئالیتی‌شوهایی مثل شب‌های مافیا و پدرخوانده حالا سری جدید شام ایرانی را در شبکه نمایش خانگی در حال پخش دارد. سری پیش این برنامه سال90 با کارگردانی بیژن بیرنگ و مهران رسام و با حضور پژمان بازغی، هادی کاظمی، پوریا پورسرخ، سام درخشانی، علی صادقی، نرگس محمدی، لاله اسکندری، سحر زکریا و چهره‌های شناخته‌شده دیگر ساخته شد و بعد هم سعید ابوطالب سال98 نسخه دیگری از این برنامه را ساخت. حالا سری جدید شام ایرانی با سروشکل دیگری در حال پخش است.
در این فصل از شام ایرانی هم مثل فصل قبلی با چهره‌هایی مواجهیم که از یک رئالیتی‌شو به رئالیتی‌شوی دیگر می‌روند. آنها کنار هم شام می‌خورند و بعد امتیاز می‌دهند. اما چند تفاوت هم وجود دارد. مهمان‌ها همه شرکت‌کننده مسابقه نیستند و امتیاز نمی‌دهند و فقط در مهمانی کمند امیرسلیمانی برای پاگشای برادرش، سپند، شرکت کرده‌اند، و علاوه بر شرکت‌کنندگان 2سرآشپز حرفه‌ای هم غذاها را ارزیابی و داوری می‌کنند و همین تعداد زیاد شرکت‌کنندگان باعث آشفتگی بسیار و نامتمرکزبودن برنامه شده‌است؛ آنقدر که در برنامه‌ای با مرکزیت غذا حتی یک نما از غذایی که در حال پخت است و همه برای خوردن آن و امتیازدادن به آن آمده‌اند، دیده نمی‌شود و حداقل در قسمت اول بخش زیادی به بازی مافیا اختصاص داشت که امیرعلی نبویان آن را می‌گرداند.
در نقدهایی هم که درباره این برنامه نوشته شده به همین متمرکزنبودن اشاره شده‌است. ازجمله نوشته شده: «بیش از نصف زمان برای بازی مافیا سپری می‌شود و همه سر میز شام می‌نشینند و بعد از چند دقیقه گپ‌وگفت نوبت به امتیازدادن می‌رسد. تازه در نقطه پایانی متوجه می‌شویم که امیرعلی نبویان و بهار نوروزپور اصلا جزو رقابت نبوده‌اند و قرار نیست امتیاز بدهند و فقط برای مافیا بازی‌کردن به مهمانی آمده‌اند؛ سپند امیرسلیمانی هم فقط همسرش را همراهی کرده‌است. درواقع انتهای قسمت‌یک می‌فهمیم که ما با رقابت این 4خانم روبه‌رو هستیم.»
داورها هم البته کارکرد چندانی ندارند. نه حین برنامه و در زمان خوردن غذا نظر کارشناسی می‌دهند و نه در انتها امتیازدادن‌شان با توضیح حرفه‌ای همراه است. انگار سعید ابوطالب برای شلوغ‌شدن هرچه بیشتر برنامه، تا توانسته از چهره‌های مختلف دعوت کرده تا یک رئالیتی‌شوی پرسلبریتی با شرکت‌کنندگان زیاد داشته باشد و حضور داورها هم گویی به همین دلیل است تا بتواند مثلا بگوید در این برنامه برای نخستین‌بار در تاریخ از داورهای حرفه‌ای برای امتیازدادن استفاده کرده‌ایم! منتقدی درباره همین بیهوده‌بودن حضور داوران نوشته است: «این 2داور بین‌المللی به خانه کمند می‌آیند تا در کنار شرکت‌کننده‌ها به غذاها رأی بدهند. اگر با یک‌مسابقه تخصصی در حوزه غذا مواجه بودیم، حضور آنها می‌توانست اتفاق مهمی قلمداد شود؛ اما وقتی مخاطبان حتی نمایی از غذا را ندیده‌اند و نمی‌دانند غذاها چطور درست شده‌اند، این داورها به چه چیزی رأی می‌دهند؟ آنها کنار مهمان‌ها هم نمی‌نشینند و یک گوشه‌ای برای خودشان غذا می‌خورند و همین هم باعث می‌شود تمرکز مدام از روی میز شام برداشته شود و دوربین گهگاه به سراغ داورها برود. درواقع ما با یک برنامه کاملا بلاتکلیف روبه‌رو هستیم و نمی‌دانیم در حال تماشای شام ایرانی هستیم یا مافیا یا مسابقه‌ای تخصصی در حوزه انتخاب بهترین سرآشپز!» منتقد دیگری هم درباره ساختار این برنامه و حضور داوران نوشته‌است: «کمند امیرسلیمانی در قامت نخستین میزبان مشغول آماده‌سازی اسباب پذیرایی شد؛ اما مخاطب نمایی از دستپخت او ندید؛ همانطور که نمایش مراحل آماده‌سازی غذا ناقص بود. این مثال یعنی «شام ایرانی» بدیهیات یک‌مسابقه را رعایت نکرده. خود امیرسلیمانی هم خارج از میز نشست که در فرهنگ مهمان‌داری امری ناپسند است و طبعا تیم سازنده را باید مقصر دانست. نحوه استفاده از 2داور بین‌المللی که آن گوشه می‌خوردند و متلک می‌انداختند نیز نشان از شلختگی داشت.» او درباره تکه‌تکه‌بودن برنامه و شوخی‌های بی‌حاصل آن هم اینطور نظر داده است: «سهم حرف و شوخی‌های نه‌چندان جذاب بالا بود و این چالش یقه خیلی‌ها را گرفت که چرا باید وقت و هزینه را صرف تماشای «شام ایرانی» کرد.
اصلا بازی بی‌هیجان مافیا وسط یک مسابقه مثلا تخصصی درباره غذا چه معنایی دارد؟ تازه صدا هم مشکل داشت و جمع اینها یعنی ابوطالب و پلتفرم فیلیمو احترامی برای مخاطب قائل نیستند.» به‌هرحال و درنهایت شام ایرانی دست‌کم در قسمت اولش برنامه‌ای درباره آشپزی، مافیا و رقابت شرکت‌کنندگان بود؛ اما هیچ‌کدام از اینها نبود.
در همینه زمینه :
گزارش
گشتی در اقتصاد ایران
یادداشت