خوشحالی غم‌انگیز

بهروز رسایلی

بعد از شکست پرسپولیس مقابل السد قطر و باخت سپاهان مقابل الشارجه در سطح دوم مسابقات باشگاهی آسیا، استقلال هم با یک گل از النصر عربستان شکست خورد. چنین نتایجی در شرایط طبیعی باید بحث در مورد افول کیفی کل فوتبال ایران را به‌دنبال بیاورد، اما افسوس که فضای هواداری در کشورمان هر روز بیش از دیروز به قهقرا می‌رود. باورکردنی نیست که در پی چنین نتایجی، هنوز برخی حامیان پرسپولیس و استقلال دنبال این بودند که با «بهتر باختن» خود برای رقیب کری بخوانند! این حال و روز فوتبالی است که چندده سال از آخرین موفقیت چشمگیر بین‌المللی‌اش می‌گذرد اما عمده مجادلاتش در سطحی‌ترین لایه‌ها در جریان است؛ اینکه ما اینطوری باختیم اما شما آنطوری باختید و اینها با هم فرق دارد!

   این شکست، افتخار دارد؟
بعد از باخت استقلال به النصر، سهراب بختیاری‌زاده، سرمربی موقت آبی‌ها که آخرین بازی‌اش را در این سمت پشت سر می‌گذاشت، به تمجید از عملکرد بازیکنانش پرداخت و گفت: «همه دیدند که ما امروز بد بازی نکردیم. با شرایطی که داشتیم استراتژی درستی اتخاذ کردیم.» کدام استراتژی؟ کدام بازی خوب؟ استقلال از ابتدا فقط و فقط برای دفاع محض به میدان رفت. در ترکیب این تیم حتی یک مهاجم نوک هم دیده نمی‌شد و عجیب‌تر آنکه وقتی مهرداد محمدی به‌عنوان تهاجمی‌ترین بازیکن ارنج مصدوم شد، باز هم مثلا بلانکو به زمین نیامد و مهرداد جای خودش را به علیرضا کوشکی داد. استقلال 80دقیقه فقط دفاع کرد و در بعضی صحنه‌ها حتی ابایی از اتلاف وقت نداشت اما در نهایت روی یک ضربه کرنر مغلوب شد و ترفندش برای کسب یک امتیاز از این دیدار ناموفق ماند. خب استقلال که تیم پرمهره‌ای است اما پرسش اینجاست که مثلا اگر یک تیم خیلی سطح پایین‌تر از کشوری با فوتبال ضعیف‌تر مقابل النصر قرار می‌گرفت، چه کاری غیر از این انجام می‌داد؟ آنها هم ممکن بود 90دقیقه دفاع کنند و آخرش با یک یا 2گل ببازند. درصورتی‌که درخشش حسین حسینی در چند صحنه یا لرزیدن دیرک دروازه استقلال در دقایق پایانی نبود، این باخت حتی می‌توانست برای استقلال سنگین‌تر باشد. خب الان جای چه افتخاری باقی مانده؟ 10شوت داخل چارچوب النصر در برابر فقط یک ضربه برای استقلال، مباهات و پز دادن دارد؟

   مدام کم‌توقع‌تر می‌شویم
به‌نظر می‌رسد ریشه برخی رضایتمندی‌ها از باخت یک‌گله در دوبی، این است که شاید انتظار می‌رفت تیمی که 3گل از ذوب‌آهن خورده، چند گل هم از النصر دریافت کند؛ پس همین که آبی‌ها فقط یک گل خورده‌اند خوب است! سطح توقعات ما از تیم‌های خودمان مدام به شکل ترحم‌برانگیزی پایین می‌آید و این هرگز جالب نیست. همین النصر که ما از باخت به آن خرسندیم، هفته اول لیگ نخبگان مقابل شرطه عراق با نتیجه مساوی یک - یک متوقف شد و در هفته دوم هم الریان قطر را به سختی، با نتیجه 2 بر یک شکست داد. در حقیقت این تیم مقابل استقلال نخستین کلین‌شیتش در این تورنمنت را به ثبت رساند؛ بدون اینکه موقعیت جدی به حریف داده باشد. حالا باز مختارید این تحلیل‌ها را اسائه ادب به ساحت تیم‌های ایرانی بدانید یا هر چیز دیگری اما واقعیت عوض نمی‌شود. ما در حال پسروی هستیم و چنین ضایعه‌ای، قبل از هر چیز در ذهن‌مان اتفاق افتاده است.

تغییر سرنوشت با یک مشت
استقلال قواعد دفاعی را مقابل النصر خوب اجرا کرد اما حسینی در یک لحظه به لاپورت باخت و بهترین بازیکن میدان تغییر کرد

برنامه استقلال برای بازی با النصر عربستان یک دفاع تمام‌عیار بود که البته هم منطقی بود و هم تا دقایق پایانی به‌خوبی اجرا شد. در تقابل با ستاره‌های بزرگ بین‌المللی که در قالب نماینده عربستان به دوبی آمده بودند، نماینده ایران که علاوه بر اختلاف فاحش طبقاتی با حریفش حتی توانایی میزبانی در زمین خودش را هم نداشت، قاعدتا چاره‌ای جز جمع‌شدن مقابل دروازه خودی و بسته نگه‌داشتن دروازه به هر قیمت ممکن نداشت. در این میان دروازه‌بان و کاپیتان بازگشته از محرومیت، یکی از بهترین روزهای دوران فوتبالش را گذراند و بهترین بازیکن تیمش بود. حسینی با سیوهای پرشمار خودش در این مسابقه نمره7.92 را از سایت متریکا دریافت کرد. او 7مهار موفق داشت و حتی در صحنه گل هم برای ضربه رونالدو واکنش خیلی خوبی نشان داد اما ضربه دفع‌شده که قاعدتا باید به کرنر می‌رفت در زمین ماند و روی سر لاپورت فرود آمد. همین آقای لاپورت با گلی که زد نمره‌اش به 8.46 رسید و تنها بازیکن زمین بود که نمره‌ای بالاتر از حسین حسینی دریافت کرد. در واقع بهترین بازیکن میدان در همان صحنه مشخص شد و نامش از حسینی به لاپورت تغییر کرد.

   کریس و تالیسکا؛ 10شوت
کریستیانو رونالدو هم براساس نمرات متریکا یکی از برترین‌های میدان بود اما باز هم در گلزنی به تیم‌های ایرانی ناکام ماند. کریس با نمره7.70 دومین بازیکن برتر النصر و سومین بازیکن برتر میدان بود. او با 6ضربه به دروازه از این لحاظ رکورددار بود و بیشتر از تمامی بازیکنان میدان شانس خودش را برای گلزنی آزمایش کرد. از 6ضربه رونالدو 3ضربه داخل چارچوب بود که مهار شد و البته کریس یک پاس کلیدی هم داشت. او مثل همیشه خودش بازی کرد و طبیعتا تعداد شوت‌های مؤثرش خیلی بیشتر از تعداد پاس‌هایش است. جالب اینکه بعد از رونالدو، بیشترین ضربه را برای النصر تالیسکا زد که بازیکن تعویضی بود و فقط نیم ساعت در میدان حضور داشت. او که از دقیقه65 به زمین آمده بود 4شوت زد که نیمی از آنها داخل چارچوب بودند و خیلی هم دروازه استقلال را به خطر انداختند. واقعا گل نخوردن از این تیم و این بازیکن‌ها کار آسانی نبود. کاری که البته پرسپولیس فصل گذشته در عربستان موفق به انجام آن شد و با یک تساوی بدون گل به خانه برگشت.

   حمله به چارچوب؛ 9 بر یک
النصر در این مسابقه 16شوت زد که 9شوت این تیم داخل چارچوب دروازه بودند. 7ضربه را حسینی مهار کرد، یک ضربه توسط سیلوا از روی خط بیرون کشیده شد و بالاخره یکی از ضربات هم تبدیل به گل شد. استقلال اما 6شوت زد که فقط یکی از آنها داخل چارچوب بود. امید گل عربستانی‌ها در این میدان 1.69 و امید گل استقلال 0.46 بود. النصر نیمی از امید گلش را در جریان بازی و نیم دیگر را روی ضربات ایستگاهی به‌دست آورد. اما استقلالی‌ها در ضربات ایستگاهی توفیق چندانی نداشتند و فقط 0.16 امید گل به‌دست آوردند. اختلاف 2تیم در مالکیت توپ هم که طبیعتا اختلاف فاحشی بود. استقلال در 36درصد و النصر در 64درصد زمان بازی صاحب توپ بودند.