علی ملائکه ؛ روزنامه‌نگار
شایع‌ترین آسیب‌های ورزشی در کودکان پیچ‌خوردگی مچ پا، شکستگی استخوان، ضربه مغزی، پارگی یا کشیده‌شدن رباط‌ها و شکستگی یا لق‌شدن دندان‌هاست؛ این در حالی است که بچه‌ها قوی هستند، اما بدن آنها هم ممکن است مانند بزرگسالان دچار ساییدگی شود. درواقع، جوانان حتی بیشتر در معرض آسیب‌های ورزشی هستند؛ زیرا بدن‌هایشان در حال رشد است؛ به‌عنوان مثال، یک بازیکن جوان فوتبال که هر هفته ساعت‌ها تمرین می‌کند، ممکن است صدها‌بار حرکات واحدی را با پاهایش انجام دهد و باعث آسیب دیدن عضلات، تاندون‌ها یا اعصاب آنها شود.
نادیده گرفتن وسایل حفاظتی
آسیب دیگر زمانی اتفاق می‌افتد که بچه‌ها از وسایل حفاظتی ورزشی به‌درستی استفاده نمی‌کنند یا استفاده از آنها را کلا نادیده می‌گیرند؛ به‌عنوان مثال، آسیب‌های مغزی ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که کلاه ایمنی به‌درستی روی سر کودکان قرار نگرفته باشد. هنگامی که محافظ‌های دهان در محل خود قرار نگیرند، دندان‌های دائمی ممکن است ترک بخورند یا از بین بروند. همچنین بدون استفاده از عینک محافظ آسیب‌های چشمی در برخی ورزش‌ها به‌طور رایج رخ می‌دهد.
درمان اورژانسی آسیب‌ها
اگر فرزند شما سن کمی دارد در این موارد نیازمند اقدامات اورژانسی و مراجعه به پزشک هستید:
برای نفس کشیدن تقلا می‌کند.
پس از ضربه شدید یا سقوط بیهوش، گیج یا ضعیف شده است.
خونریزی شدید یا سرفه خونی دارد.
علائم شکستگی استخوان، دندان یا مفاصل را نشان می‌دهد.
قادر به حرکت روی هر دو پا یا راه رفتن بدون درد نیست.
احساس بی‌حسی، سوزن سوزن شدن، ضعف یا احساس سرما در هر نقطه از بدن دارد.
احساس ضربان سریع قلب که کند نمی‌شود.
درمان در خانه
بسیاری از آسیب‌های ورزشی را می‌توان با استراحت، گذاشتن کیسه یخ، فشار آوردن و بالا بردن عضو مبتلا درمان کرد. یک کیسه یخ را به‌مدت ۱۵ تا ۲۰دقیقه چندبار در روز روی ناحیه آسیب‌دیده قرار دهید و سپس از باند فشاری استفاده کنید. برای تسکین تورم پا، بازو یا دست آسیب‌دیده را با استفاده از بالش بالای قلب کودک خود قرار دهید.
حمایت عاطفی را فراموش نکنید
آسیب‌های ورزشی بر ذهن هم اثر دارند، ورزشکاران کم‌سن اغلب وقتی نمی‌توانند بازی کنند احساس ناامیدی، غمگینی یا اضطراب می‌کنند. آنها ممکن است تصور کنند زندگی‌شان ویران شده است. شما می‌توانید با توضیح دادن واضح در مورد آنچه اتفاق افتاده به فرزند خود کمک کنید. به این نکته اشاره نکنید که می‌توانسته از آسیب جلوگیری کند؛ زیرا ممکن است باعث احساس گناه، عصبانیت یا احساس درماندگی شود. در عوض به فرزندتان اطمینان دهید که در هر مرحله از مسیر بهبودی با او خواهید بود. درصورت مشاهده علائمی مبنی بر اینکه سلامت روانی فرزندتان در معرض آسیب است هم با پزشک او صحبت کنید و تمرین‌هایی مانند تجسم، تمرکز حواس و تمرین تنفسی، همراه با دارودرمانی و گفتاردرمانی درصورت لزوم می‌توانند کمک کنند.
اهمیت ارتباط در دوران آسیب‌دیدگی
فرزندتان را تشویق کنید تا در زمان بهبودی با دوستان و هم‌تیمی‌های خود در تماس باشد. شاید آنها مایلند به‌عنوان تماشاگر در بازی‌ها، جلسات یا اجراها شرکت یا چند دوست را برای حضور در آنجا دعوت کنند. گذراندن وقت با همسالان به آنها کمک می‌کند کمتر احساس انزوا داشته باشند؛ به‌خصوص اگر نتوانند فورا به مدرسه بروند. شاید کودک شما برای بازگشت به ورزش هم عجله داشته باشد، اما به او یادآوری کنید که بهبود به صبر، ثبات و ازخودگذشتگی نیاز دارد و کمک می‌کند که ورزشکاران خوبی شوند.
درمان آسیب‌های ورزشی در کودکان
در همینه زمینه :