فحش‌خور دوحه

بعد از شکست پرسپولیس برابر السد قطر، بازیکنی که متحمل بیشترین انتقادات شد، لوکاس ژوآئو بود؛ مهاجم 31‌ساله اهل آنگولا که برای نخستین‌بار در ترکیب اصلی قرار گرفت، اما موفق به گلزنی نشد. ژوآئو در نیمه اول روی اشتباه مدافعان حریف صاحب یک موقعیت خوب گلزنی شد، اما بعد از دریبل مدافع در مصاف با برشام، سنگربان حریف موفق نبود و فرصت را از دست داد. از اینجا، انگاره‌ای در مورد او به‌وجود آمد که با حملات گاه و بیگاه جواد خیابانی، گزارشگر بازی هم تقویت شد. تقریبا تمامی اثرگذاری‌های مثبت ژوآئو در جریان بازی نادیده گرفته شد تا در نهایت او به‌عنوان متهم اصلی گل‌نزدن خط حمله سرخپوشان بین افکار عمومی شناخته شود. در مورد این فضا، 2نکته کلی وجود دارد.
    نکته اول اینکه امروز این حجم از حملات به ژوآئو چه فایده‌ای می‌تواند داشته باشد؟ به هر حال این بازیکن با هر کیفیتی جذب شده و فعلا بخشی از موجودی تیم به‌شمار می‌رود. تحقیر و تضعیف روحیه او، آیا باعث خواهد شد مهاجم بهتری جایش را بگیرد؟ انتقاد کاملا طبیعی است و مردم و رسانه‌ها حق دارند به نقد بازیکن ناموفق بپردازند، اما حملات ریشه‌کن‌کننده، آن‌هم بعد از نخستین بازی فیکس یک مهاجم نمی‌تواند چندان منطقی باشد.
    نکته دوم هم اینکه آیا اتمسفر موجود علیه ژوآئو، کاملا متناسب با کیفیت او بود؟ منصفانه اینطور به‌نظر نمی‌رسد. بله، بهتر این بود که او آن تک‌به‌تک طلایی نیمه نخست را گل می‌کرد، اما برشام آن را با مچ پایش خیلی خوب گرفت. به علاوه ژوآئو 2فرصت خیلی خوب گلزنی برای امید عالیشاه و سهیل صحرایی ساخت. این مهاجم در تمام طول بازی درگیر بود و در جدال‌های فیزیکی، حسابی بازیکنان السد را آزار داد. او چندین‌بار برای تیمش توپ گرفت و خلاصه نوع بازی‌اش آنقدر بد نبود که شایسته این همه بد و بیراه باشد. شاید اصلا در نهایت ژوآئو در پرسپولیس جواب ندهد، اما حداقل این مقطع زمانی برای قضاوت و حمله به او خیلی زود است.