اگر شهردار کودکان بودم...

‌ محمد سرابی، روزنامه نگار

دانش‌آموزان همه شهرهای دنیا، خیال‌ها و ایده‌هایی برای بهبود زندگی ‌ را دارند؛ از این‌رو شهرداری‌ها از کودکان و نوجوانان درباره تصوراتی که از اداره کردن شهر دارند، می‌پرسند و همین نظرخواهی توجه دانش‌آموزان را به نهادی که وظیفه اداره شهر را برعهده دارد، جلب می‌کند. «شهردار کودک» طرحی برای آشنایی کودکان و نوجوانان دبستانی با نهاد شهرداری است که در تعدادی از شهرهای گوشه‌وکنار دنیا اجرا می‌شود.

مصداق مشارکت مدنی

در شهر هوبارت ایالت تاسمانی استرالیا «اولیوا نیلسون» 12سال به‌عنوان شهردار کودک انتخاب شد. او یک شعار درباره پایداری و تداوم زندگی شهری در مقابل تغییرات آب و هوایی داشت. او مسیر حرکت تراموا را هم مشخص کرده است تا گردشگران سوار بر آن در شهر سفر کنند. قرار است شهرداری هوبارت از پروژه شهردار کودک برای تقویت انگیزه مشارکت مدنی دانش‌آموزان استفاده و آنها را با روند انتخاب نمایندگان مردم در مدیریت شهری آشنا کند. روند انتخاب شهردار کودک با دعوت از دانش‌آموزان ابتدایی برای نوشتن یک انشا بود که با عبارت «اگر شهردار کودکان بودم...» شروع می‌شد. هیأت داوران شهرداری انشا‌ها را خواندند و اولیوا و چند نفر دیگر را انتخاب کردند که یکی از آنها هم معاون شهردار کودک شد. آنها در چند روز مشخص در برنامه‌های شهر و جلسه‌های شورای شهر شرکت می‌کنند. شهر هوبارت در جنوب استرالیا قرار گرفته است و بیش از 200هزار نفر جمعیت دارد.

رسیدگی به سالمندان و پارک‌ها

اولین روز کاری شهردار کودک در شهر پورت مودی به بازدید از بخش‌های مختلف شهرداری گذشت. این دختر دانش‌آموز 12ساله به نام «آلی» به ساختمان شورای شهر، اداره آتش‌نشانی و پلیس رفت. با فعالیت‌ اداره‌های گوناگون شهرداری آشنا شد و با شهردار در جلسه‌ای شرکت کرد. آلی گفت که اگر شهردار واقعی بود یک روز کامل را برای گوش‌دادن به حرف‌های بچه‌های شهر اختصاص می‌داد؛ زیرا بچه‌ها فکر می‌کنند همیشه بزرگ‌تر‌ها شهر را اداره می‌کنند و کسی ایده‌های آنها برای شهر را نمی‌پرسد؛ درحالی‌که در هر مدرسه حداقل 10بچه پیدا می‌شود که فکر‌های خوبی برای بهبود زندگی در شهر مانند کمک به سالمندان و تمیز‌کردن پارک‌ها داشته باشد. شهرداری پورت مودی، انتخاب شهردار کودک را با هدف آشنا کردن دانش‌آموزان با ساختار مدیریت شهری و همینطور تشویق نوجوانان به حضور در گروه‌های داوطلب اجتماعی اجرا می‌کند. این بچه‌ها باید بین 5 تا 12 سال داشته باشند.

فضای بازی بدون خودرو

برنامه شهردار 10ساله شهر دقیقا مربوط به کودکان همسن اوست. «آنالوت ون نرون» که به‌عنوان شهردار کودک در شهر گلدروپ‌‌میرلوی هلند انتخاب شد، قصد داشت فضای بازی در شهر بیشتر شود تا بچه‌ها به‌جای اینکه همه اوقات‌فراغت خودشان را با پلی‌استیشن بگذرانند به فضای باز بیایند و تحرک داشته باشند. در هلند ایده روز‌های بدون خودرو شناخته شده است و آنالوت پیشنهاد داده که تعداد بیشتری از خیابان‌ها در این روز‌ها بسته شوند تا بچه‌ها جای کافی برای بازی گروهی داشته باشند. او بعد از برگزیده شدن ایده‌هایش و انتخاب به‌عنوان شهردار کودک به‌مدت یک سال،  وظایف تشریفاتی مربوط به آن را انجام خواهد داد؛ کار‌هایی که باید انجام دهد به بخش شورای جوانان شهر ارتباط دارد و یک مربی او را هدایت می‌کند. این برنامه‌ها با هدف ارتباط بین نسل‌ها اجرا می‌شود. شهر گلدروپ‌‌میرلوی هلند در سال2004 از تجمیع 2شهر جداگانه که از یکدیگر فاصله دارند، تشکیل شده است.