فاطمه عباسی
مغازه کوچک زیرپله‌ای یا دکه روزنامه‌فروشی فرقی نمی‌کند. این‌روزها هرجا می‌روید روی کاغذی نوشته شده، «قهوه موجود است». هر فروشنده‌ای با یک دستگاه قهوه‌ساز ساده و خرید مقادیری قهوه از بازار، نوشیدنی گرم دست مشتری می‌دهد و به‌نظر، مردم هم استقبال خوبی از آن می‌کنند. با اینکه پرچم‌دار نوشیدنی‌های گرم در ایران هنوز چای است، اما رشد قهوه‌فروشی‌ها نشان از قهوه‌خورشدن درصد قابل‌توجهی از مردم دارد. حالا دیگر خیلی از خیابان‌های تهران و شهرهای بزرگ کشور معطر شده‌اند به عطر قهوه؛ از اسپرسو دبل گرفته تا ترک و فرانسه. قهوه‌فروشی‌های تهران به محله‌ها و خیابان‌های فرعی هم راه باز کرده‌اند و مملو از جوانانی هستند که این‌روزها قهوه را به چای ترجیح می‌دهند. به اعتباری داستان چای در ایران از زمانی شروع شد که داستان قهوه تمام شد و امروز شروع مجدد رواج قهوه است. در گذشته‌های دور قهوه جایگاه خاصی در فرهنگ ایرانی داشت و شاهد مثال آن هم نام قهوه‌خانه است که این روزها روی چایخانه‌ها باقی مانده است. این مثال ساده نشان از آن دارد که پیش از چای و ورود آن به ایران، این قهوه بود که نوشیدنی روزمره ایرانی‌ها بود. حالا بعد از سال‌ها تلاش تبلیغاتی، قهوه دوباره نزدیک به جایگاه گذشته خود شده است.
قهوه یک زبان جهانی است. امروز، روز جهانی قهوه، زمانی است که باید به این نوشیدنی خوشمزه و معجزه‌آسا ادای احترام کرد. روز جهانی قهوه که هر سال در تاریخ اول اکتبر برگزار می‌شود، یک جشن جهانی برای قهوه با همه شکل‌ها و طعم‌های آن است. این روز به‌عنوان یک مناسبت برای ادای احترام به کشاورزان، باریستاها (متخصصان آماده کردن قهوه) و علاقه‌مندان قهوه که این نوشیدنی دوست‌داشتنی را به یک گوشه فرهنگی تبدیل کرده‌اند، مورد توجه قرار می‌گیرد.
جشن دانه‌های سیاه
در همینه زمینه :
