یک قدم جلوتر از گذشتگان

 نوشین از 7-6سالگی وقتی از درس و مشقش خاطرجمع می‌شد، پشت دار گلیم‌های چاک دار و ورنی می‌نشست و تند و فرزتر از مادر و خواهرش زری، قالی و گلیم می‌بافت. وقتی هم زری به خانه بخت رفت، نفیس‌ترین قالیچه‌های جهیزیه‌اش هنر دست آبجی کوچیکه بود، ولی مشغله‌های قالی‌بافی سبب نشد نوشین در درس و مشق از همسن و سالانش عقب بماند و مدیر و مسئولان دبیرستان یقین داشتند دختر ته‌تغاری خانواده اینانلو در کنکور آنها را روسپید می‌کند. پدر نوشین و قدیمی‌های قلعه از ایلیاتی‌های دشت مغان هستند و در نخستین سال‌هایی که در قلعه محمدعلی خان جاگیر شدند، درحالی‌که تعداد مدارس پایتخت به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسید، بزرگان ایل اینانلو برای قلعه، مدرسه‌ آباد و پربروبیایی ساختند که بسیاری از پیشینیان روستا در آن تحصیل کردند. حالا از این مدرسه قدیمی‌ جز چند دیوار و ستون گلی شکسته اثری باقی نمانده و نوشین و دختر و پسرهای هم‌سن و سالش در مدارس حسن‌آباد تحصیل کرده‌اند. نسل‌های مختلف روستا از همسالان شهرنشین‌شان عقب نمانده‌اند، ولی همدوره‌های نوشین یک سر و گردن از بزرگ‌ترهای قلعه محمدعلی‌خان جلوترند. در میان آنها کمتر کسی هست که تحصیلات آکادمیک نداشته باشد و با وجود داشتن مدارک دانشگاهی در رشته‌های هنری، ادبی و فنی مهندسی به قالی‌بافی، باغداری و کشاورزی در روستای آبا و اجدادی خود مشغولند.